Vin formigón e plástico e moito vermello, moito vermello.  E presenciei a dor, a desesperación, a rabia, o odio, o amor, a resignación e o esforzo por quererse a unha mesma outra vez e empezar de novo e saír adiante. E sorrín, e púxoseme o corazón brando e atopei o cine, o cine alí dentro metido. E admirei cada plano, e quixen poder parala e volver vela e poñela amodo e poder ver todo outra vez, mil veces. Porque todo é especial e fermoso, e del, e dela, á súa maneira, á dos dous. E pasou só media hora e sentín moita cousas e saín do cine Numax feliz para... 

© NUMAX Distribución “Vitalina… Os meus sentimentos. Chegaches tarde, o teu marido está enterrado desde hai tres días. Aquí en Portugal non hai nada para ti. O seu fogar, non é o teu fogar. Volve á túa terra.” Pero Vitalina Varela non volve. Insiste en vivir na casa do defunto Joaquim, o home que a abandonou fai 25 anos. Desta sinxela premisa, a permanencia de Vitalina en Portugal tras descubrir que chegou tarde, co marido que a abandonou xa morto e enterrado, parte a nova película de Pedro Costa. Esa é a historia, pero quen siga de cerca a carreira do director... 

© Lisa Tomasetti / Avalon A pel é fina cando estás medrando, máis aínda cando tes obstáculos que che impiden expandirte do xeito que te reclama o peito. As cores multiplícanse, esvanecen, xogan. O subconsciente vólvese o máis férreo compañeiro de experiencias. O aire pesa, o tempo pesa, as decisións pesan. “Como amar cando non tes nada que perder?” Esta é a continua pregunta que as creadoras deste filme tiñan en mente cando o realizaron. Cando armaron esta extraña e perfecta melodía do universo de Babyteeth no que o sentimento engana e a impotencia afoga.   Mila... 

Á SOMBRA DE TOURNEUR, UNHA NOVA REVOLUCIÓN A obra do francés Bertrand Bonello ten transitado decotío por distintas modulacións do cinema de xénero cunha vontade claramente política e un estilo inmersivo, lonxe porén do expresionismo barroco que abunda nos filmes de terror da actualidade. O último do galo, Zombi Child (2019), responde perfectamente a esta redución da súa traxectoria que vimos de debuxar nun par de liñas. Sen moito que ver con outros contemporáneos tamén de corte sensorial como Nicolas Winding Refn, Panos Cosmatos ou Ari Aster; a súa filiación... 

© Elamedia Estudios “ISTO TEN QUE SER ALGO FERMOSO!” Poucas son as veces nas que a imaxe que clausura unha película queda gravada na retina dos espectadores para a súa posterior reflexión. Con todo, cando isto ocorre, a satisfacción é tal que incluso se esta imaxe resulta desagradable, a valoración da obra tende a ser positiva. Esta é a verdadeira forza da sétima arte e, sen dúbida, este é o caso coa segunda película dirixida polo realizador hispano-chileno Théo Court, premiado á mellor dirección na sección Orizzonti da 76ª Mostra de Venecia. Blanco en blanco...