Os tempos da hibridación entre o documental e a ficción, así como o debate sobre os límites destes rexistros, fican definitivamente atrás. A deriva que tomou o cinema nos últimos anos convida a superar esta dicotomía e a abandonar as categorías ríxidas coas que antes se definían estilos e tendencias. Todo resulta agora máis complexo e, á vez, de súpeto, máis doado de encarar, como suxiren as dúas longametraxes vencedoras da competición internacional do último IndieLisboa: Viejo Calavera (Kiro Russo, 2016), gañadora do Grande Premio​ Cidade de Lisboa, e Arábia... 

Un ano máis, a competición nacional do Indielisboa e algúns títulos lusos en programas paralelos permiten tomar o pulso a unha cinematografía que se mostra sempre diversa e ben inserida nas tendencias fílmicas actuais. O festival supliu a ausencia na colleita de 2017 dunha película especialmente anovadora cunha serie de propostas que actualizan tradicións do cinema moderno xa codificadas. Así, a ficción de liña máis clara e posiblemente máis elegante de todo o certame foi Amor Amor (Jorge Cramez, 2017), unha adaptación á Lisboa actual, na liña dun James Ivory,... 

A decimosétima edición do Festival Internacional de Cine de Las Palmas de Gran Canaria vén a afianzar, un ano máis, a vitalidade dunha cita que reune ao mellor cinema nesta illa atlántica. Entre os directores escollidos aparecen nomes coma Alex Ross Perry, dentro da Sección Oficial, ou David Sainz, dentro do Cinema Canario. Pero, como comentaban nun intre antes dunha proxección, pouco importa quen está seleccionado cando teñen que compartir festival cun xenio coma Aki Kaurismäki. Destacaba tamén a sección Monopol Music Festival, que con filmes coma One more time... 

Hong Sang-soo (Seúl, 1960) converteuse nos últimos vinte anos nun dos autores surcoreanos máis importantes do momento, e pode que o que máis teña influenciado os cineastas independentes de todo o mundo. Lonxe da estilización doutros coetáneos como Bong Joon-ho ou Park Chan-wook, o creador de Tale of Cinema (2005) caracterizouse máis ben por un estilo sobrio e por xoguetonas tramas que se constrúen na rodaxe, sen guión, ámbito onde a súa influencia máis se deixa notar. As súas temáticas son as do seu día a día, coas que armou un universo persoal poboado de mozas... 

O retrato familiar foi un dos xéneros máis presentes na sección oficial desta última edición do festival navarro. The Host (Miranda Pennell, 2015), Gran Premio Punto de Vista deste ano, fala, sen ir máis lonxe, da explotación británica do petróleo iraniano a partir da experiencia persoal da súa directora, que viviu parte da súa infancia no Irán dos anos cincuenta e sesenta como filla dun alto executivo da compañía British Petroleum (BP). O filme, composto case exclusivamente por imaxes fixas de debuxos, cartas, obxectos e fotografías pertencentes á familia da...