Alba Cambeiro

Artigos de Alba Cambeiro:

    RETRATOS DE JOY DIVISION

    1979, Londres. O aínda xoven Anton Corbijn, apaixoado da música dende neno, trasládase á capital inglesa na busca da banda Joy Division. Alí comeza a traballar como fotógrafo para a revista NME. Unha vez entra en contacto co grupo post-punk, o holandés dará comezo a un corpus artístico que abarcará fotografía, videos musicais e cinema. Influenciado polo expresionismo... Ler máis

    VANGARDISMO E IDENTIDADE, AVANT-GUTTER

    EEUU, anos 60. Dada falta de diversidade na creación de fílmica, activistas universitarios poñen presión nas escolas de cine para que estas acepten máis estudantes de color. A Universidade de California en Los Ángeles (UCLA) introduce entón o programa ethno-communications, unha iniciativa que promove a admisión de estudantes non só negros, senon tamén latinos e asiáticos.... Ler máis

    SOBRE O NEW TURKISH CINEMA

    A recente transformación da sociedade turca baséase na loita entre varias forzas e intereses. O discurso e a práctica política de Turquía caracterízanse pola polarización, o antagonismo, a normalización da violencia e os nacionalismos étnicos (turcos e kurdos). Ao mesmo tempo este período foi testigo da proliferación de organizacións políticas en contra da militarización,... Ler máis

    LAS PALMAS 2016

    “Apostamos por la cultura” Así dicía o logo da televisión autonómica que aparecía antes da proxección das curtametraxes canarias a concurso. Alguén berra, risas na sala, burlas. A nova e prometedora xeración de cineastas canarios amosou as súas obras durante o primeiro fin de semana do festival. Dividido en dúas seccións, longa e curtametraxes, o foco canario permitiu... Ler máis

    MUSTANG, de Deniz Gamze Ergüven

    O cine turco leva máis de unha década loitando por una maior cuota de mercado no ámbito nacional, asi como tamén por un maior recoñecemento internacional. Con Nuri Bilge Ceylan e Semih Kaplanoğlu este gañou un maior seguimento a través de circuitos de festivais, nembargantes; o recoñecemento no extranxeiro de directores máis xóvenes segue a ser unha difícil tarefa. O... Ler máis

    EL CLUB, de Pablo Larraín

    Con iluminación fría e música lenta Pablo Larraín preséntanos en menos de tres minutos os personaxes mailo escenario onde se desenvolverá este escuro filme. Un home xoga á beira do mar co seu can, unha muller frega o patio, o interior dunha lúgubre vivenda, miradas tristes, e miradas cansas. Catro sacerdotes e unha monxa viven nunha pequena casa nunha vila á beira do mar.... Ler máis

    MIA MADRE, de Nanni Moretti

    Unha mirada cansa, unha vía intravenosa, a habitación dun hospital. Marguerita senta ao carón da súa nai. Despois de Habemus Papam (2011), unha sátira que circula ao redor dos funcionarios de Deus, Nanni Moretti deixa de lado o sarcasmo que caracteriza os seus filmes para tratar un tema autobiográfico e introspectivo, a enfermidade da súa propia nai. Mais o director italiano... Ler máis

    CARA O 20D, POLÍTICAS CINEMATOGRÁFICAS

    Despois de que o cine chegara a España no ano 1896, o réxime franquista creou o Departamento Nacional de Cinematografía, que controlaba e censuraba as produccións. Non foi ata o ano 1978 cando o Congreso Democrático do Cine uniu aos creadores que reclamaban a fundación dun Instituto do Cine, un organismo autónomo que formara parte do Ministerio de Cultura. A primeira Lei... Ler máis

    YOUTH, de Paolo Sorrentino

    “Non é La Gran Belleza”. Por suposto que non o é. As comparacións son ineludibles, tanto La Gran Belleza (2013) como Youth (2015) tratan o transcurso do tempo, de canto pasou e do que queda por diante. En ambas se evalúa unha vida na que aínda quedan asuntos pendentes, as dúas tratan sobre a xuventude e a vellez, o pasado e o futuro, a amizade e a soidade. Pero La Gran... Ler máis

    Procesos #21 – Eloy Domínguez Serén

    Eloy Domínguez é de espírito curioso, todo lle fascina. Filma aquilo que o rodea co que teña na man, ben sexa un teléfono móbil ou unha cámara. Logo de colaborar como crítico na Radio Galega e de fundar A Cuarta Parede marcha para Suecia. Alí traballa como peón de obra e como camareiro, mais nunca abandona ese afán observador, reafírmase como cineasta e de aí xorde... Ler máis