Arquivo. Viaxe. Familia. O arquivo das viaxes familiares. As viaxes do arquivo familiar. A familia de viaxe no arquivo. Os arquivos das familias viaxeiras. As viaxes familiares a través do arquivo. Tres conceptos, múltiples combinacións: imaxes e ideas que saltan dun filme a outro nunha fervenza de luz, como unha desas cachoeiras hipnóticas que tanto filmaba o protagonista do título gañador da competición do Play-Doc 2019: Humberto Mauro (André di Mauro, 2018), un filme... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 40 · Etiquetado como A Story from Africa, A Volta ao Mundo Quando Tinhas 30 Anos, André di Mauro, andrés duque, archivo, arquivo, Autoficción, Autoparodia, Aya Koretzky, Billy Woodberry, Calipalula, Camila José Donoso, Carelia, Carelia: Internacional con Monumento, Cine Brasileño, Cine de No-Ficción, Cineastas Pioneros, Cinema Brasileiro, Cinema de Non-Ficción, cinema documental, colonialismo, Cuamato, diario, Diario de Viaje, Diario de Viaxe, documental, documentario, Duelo, Elegía, Elexía, familia, festival, Festival Play-Doc, Festival Play-Doc 2019, Gastón Solnicki, Hans Hurch, Humberto Mauro, identidad, Identidade, Introduzione all'oscuro, Loito, luto, memoria, memoria histórica, No-Ficción, non ficción, Nona. Si me mojan yo los quemo, play-doc, Play-Doc 2019, Poscolonial, retrato, Retrato Familiar, Travelogue, Velloso de Castro, Viaje, viaxe, Yury Dmitriev
A decisión do xurado de distinguir, ex aequo, os filmes The Waldheim Waltz (Ruth Beckermann, 2018) e Lamaland (Teil I) (Pablo Sigg, 2018) espertou máis dun comentario retranqueiro entre o público que seguía, copa en man, a solemne entrega de premios da última edición de Play-Doc. Houbo quen opinou que, postos a repartir, ben podía ser un premio ex aequo entre os cinco filmes a concurso. Tamén houbo quen fantaseou coa posibilidade de que os gañadores partisen a pedra... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 38 · Etiquetado como Aloysio Raulino, Andrea Tonacci, Aopção ou As Rosas da Estrada, archivo, arquivo, Braços Cruzados Máquinas Paradas, Cine Brasileño, Cine de Archivo, Cine de No-Ficción, cine portugues, Cine Sensorial, Cinema Brasileiro, Cinema de Arquivo, Cinema de Non-Ficción, cinema documental, cinema portugués, Cinema Sensorial, cotián, cotidiano, digital, dixital, documental, documentario, dominic gagnon, Echoes of Silence, familia, Festival Play-Doc, Friedrich & Max Josef Schweikhart, Going South, João Braz, Kurt Waldheim, Lamaland (Teil I), leonor teles, Luísa Homem, nietzsche, No-Ficción, non ficción, O Prisioneiro da Grade de Ferro (Auto-Retratos), Ozualdo Candeias, Pablo Sigg, Paulo Sacramento, Peter Emanuel Goldman, Pirineos, play-doc, Play-Doc 2018, política, Psicogeografía, Psicoxeografía, Refugiados, refuxiados, Retrato Familiar, Roberto Gervitz, Ruth Beckermann, Sérgio Toledo, serras da desordem, Slow Cinema, Terra Franca, The Waldheim Waltz, walter benjamin, Wheel of Ashes, youtube
A chegada de Fran Gayo e a súa equipa á dirección artística ao Festival de Ourense supuxo unha renovación do seu enfoque. O que antes era un festival que pasaba desapercibido nas citas cinéfilas galegas, é hoxe un evento imperdible onde as pontes creadas entre Latinoamérica, a lusofonía e Galicia son xa feitos constatables. Podemos afirmar que o OUFF supón o punto de encontro que precisaba Galicia para ter unha rede de festivais de cinema interconectados cuxas programacións... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 36 · Etiquetado como a cidade que envelheço, a falta que me faz, aboio, acácio, adolescencia, angola, brasil, Cinema Brasileiro, colonias, colonización, corpos, Etnografía, festival de ourense, fran gayo, lusofonia, Marília Rocha, memoria, mulleres, música, namorados, ouff, pel, portugal, sexualidade, Voz
El rayo que había destruido el árbol, había liberado a Foción
de la adoración de su eternidad circular.
José Lezama Lima, Paradiso (1)
Ler este artigo na súa versión orixinal en portugués.
Cicelado ao longo de oito curtas e mediametraxes, o cinema de Ana Vaz alía a innovación formal —a invención dunha linguaxe singular, esculpida á marxe do canon e en diálogo constante coas formas visuais dos modernismos (en particular, do cinema moderno latinoamericano)— co... Ler máis
Filed under FOUND FOOTAGE, NÚMERO 32 · Etiquetado como A Film Reclaimed, A Idade da Pedra, Amérika: Bahía de las Flechas, Ana Vaz, Auto-Etnografía, Brasilia, Brasiliários, Cine Amateur, Cine Brasileño, Cine Etnográfico, Cinema Amador, Cinema Brasileiro, Cinema Etnográfico, CInema Experimental, Cinema Novo, Clarice Lispector, Cláudia Pereira, colonialismo, cortometrajes, curtametraxes, curtocircuíto, Curtocircuito 2016, Etnografía, experimental, Festival Curtocircuito, Festival Curtocircuito 2016, glauber rocha, Goiás, Guilherme Vaz, Há Terra!, hal foster, Jorge Sanjinés, Mirada, Modernismo, Nuevo Cine Latinoamericano, numax, Occidente, Ollar, Oriente, Otredad, otro, panoramica, Panorámica Circular, Pos-Colonialismo, Poscolonial, Primitivismo, Rotación, Ruy Guerra, Sacris Pulso, Sérgio Bazi, Tristan Bera, Zoom, Zuleica Porto
Na escuridade da noite, un vehículo viaxa sen rumbo polas rúas de São Paulo. Acompañando o desconcertante percorrido, imos escoitando un programa radiofónico no que o condutor fai un repaso por un gran número de cancións reivindicativas, das que acompañaron os diversos procesos revolucionarios xurdidos no continente latinoamericano no século pasado. Nun momento dado, un home se cruza no percorrido do vehículo, desafiando coa ollada ao condutor do mesmo, e, polo tanto,... Ler máis
Filed under NÚMERO 25, PANTALLAS · Etiquetado como Avanti Popolo, Cine Latinoamericano, Cinema Brasileiro, Cinema Brasileño, Cinema Latinoamericano, Desaparecidos, dictadura, Dictadura Brasileña, ditadura, Ditadura Brasileira, familia, memoria, memoria histórica, Michael Wahrmann, super 8, trauma, Trauma Colectivo, Trauma Familiar, Trauma Histórico, Trauma Nacional
Un serán calquera a mediados dos anos oitenta. Un equipo de rodaxe instálase á metade das escadas que soben á Favela Santa Marta do Rio de Janeiro, na hora xusta na que os seus habitantes volven do traballo a casa. A cámara rexistra o vai-e-ven da xente e de súpeto unha voz emerxe do fóra de campo con preguntas sinxelas, directas e respectuosas cara os transeúntes: é o cineasta Eduardo Coutinho, disposto a atopar aos seus suxeitos filmados coa cámara por diante. Non... Ler máis
Filed under NÚMERO 15, ZOOM IN · Etiquetado como As Canções, auto mise en scene, Babilonia 2000, Boca de Lixo, Cabra Marcado para Morrer, Cinema Brasileiro, cinéma vérité, documental, Documentário Reflexivo, Edifício Master, Eduardo Coutinho, Favelas, João Moreira Salles, Jogo de Cena, Moscou, punto de vista, Rio de Janeiro, Santa Marta – Duas Semanas no Morro
