SAN SEBASTIÁN 2017 (III): PERLAS, HORIZONTES LATINOS, NOVOS DIRECTORES E OUTROS

Perlas Atendendo á tradición recente, Perlas dispónse como a sección máis complacente de San Sebastián. Cos seus títulos, escollidos entre os máis aclamados previamente en Cannes, Berlín ou Venecia e habitualmente asinados por grandes nomes, o festival trata de aportar cada ano un plus de prestixio á selección. Porén, en contrapartida ao xa mencionado auxe de Zabaltegi-Tabakalera, a dinámica deste ano deviu máis inesperada que outras citas. Quizais como consecuencia... Ler máis

DÚAS PERSOAS

 Paredes brancas de hospital. Nada pendurado nunha habitación na que podes pasar anos, días ou tan só unhas horas. Non hai nada que facer ante algo que non se pode controlar. As conversas entrelázanse con longos silencios que resoan contra as paredes baleiras. Tan só queda agardar. O espazo comeza a habitar dentro de ti. Aos tempos de espera súmanselle visitas, risas puntais que fan máis levadeira unha viaxe que é de non retorno. O itinerario, coñecido case de antemán,... Ler máis

EN BRANCO E NEGRO

Unha das vantaxes de traballares como programador é que che dá unha perspectiva sobre o presente cinematográfico distinta (e complementaria) á que terías como público ou crítico, posto que te empurra a deixar de centrarte na película como unidade de estudo para ollar o conxunto, observar as tendencias que subxacen na carteleira e así tratar de confeccionar ciclos a partir delas. Dese xeito, ao buscar nexos de unión potenciais entre as estreas máis interesantes da... Ler máis

AMOUR, de Michael Haneke

O cinema, visto na sala escura, é unha experiencia. Isto é, o filme promove unha identificación emocional co espectador a través da manipulación narrativa ou estilística. Por exemplo, a música ou un acontecemento catártico no melodrama establecen unha relación sentimental coa audiencia. De certa forma, manipúlana, utilizando a suspensión da incredulidade e a identificación cos personaxes para xogar co espectador. Esa semella ser tamén a axenda do cineasta Michael... Ler máis

O MELLOR DE 2012

De limusinas e outras bestas Os mellores filmes de 2012 son, coma case sempre, os que iremos vendo ao longo deste novo ano: moitos veñen de chegar ás salas comerciais, algún aínda resiste nelas logo de varios meses e a gran maioría aínda está por descubrir, xa sexa a través da rede, dos festivais, das filmotecas ou directamente no mercado de DVD. Malia que non todos acadaron a máxima puntuación á que poderían chegar por falta de visibilidade, a nosa listaxe comeza... Ler máis

FICX50: SUBMISIÓN E METACINEMA

Fronte á crónica diaria, máis atropelada, un conxunto de recensións de filmes, máis que unha reflexión sobre o fai a un festival -isto é, a súa programación e, con ela, a marca persoal que deixa no espectador-, hainos quen preferimos valorar en conxunto a capacidade dun certame para producir pensamento coa súa proposta. Neste sentido, hai dúas liñas que dotan de sentido a este FICXixón 2012 -entre máis que moitos outros cronistas poderán ter identificado-. Unha... Ler máis

INDIELISBOA 2012 E AS MARXES DO SEXO

Logo de case un decenio de andaina, o Festival Internacional de Cinema Independente de Lisboa é unha cita anual xa consolidada na súa condición de imprescindible punto de encontro ibérico coas manifestacións máis recentes do cinema de autor. Competición Internacional de longametraxes e curtas, Competición Nacional de ámbalas dúas, Observatorio, Cinema Emerxente (que incluía unha retrospectiva con foco sobre o novo cinema suízo), Pulsar do Mundo, Indiejúnior, IndieMusic,... Ler máis

O CANON DE CANNES

Cada ano, a tempada cinéfila comeza co festival de Cannes e remata cos premios Óscar: os filmes que se presentan na sección oficial do primeiro protagonizan, para ben ou para mal, moitos dos debates da tempada até que algúns deles, por pura decantación, volven ser protagonistas tamén na entrega dos Óscar. A tempada pasada respondeu exactamente a ese mecanismo, coa Palma de Ouro nominada a mellor filme nos Óscar (The Tree of Life, de Terrence Malick), mentres que o gañador... Ler máis

MARTHA MARCY MAY MARLENE, de Sean Durkin

Alén dos estereotipos Sundance é un festival sospeitoso. O seu palmarés, inaugurado con Blood Simple (Joel Coen, 1984), distingue ultimamente títulos que camuflan a súa mediocridade a través dun interese por espazos e comunidades pouco representadas, como ocorre en Winter’s Bone (Debra Granik, 2010), Precious (Lee Daniels, 2009), Frozen River (Courtney Hunt, 2008) ou Quinceañera (Richard Glatzer e Wash Westmoreland, 2006). Ben é certo que non faltan grandes nomes para... Ler máis

Crónica 21 de novembro

Rápido. Rápido. Máis rápido. Son as palabras que se len na parede dunha piscina municipal, colocadas sobre as rúas, nunha das escenas centrais de Iceberg, do español Gabriel Velázquez, coa que vou espertando nesta miña segunda mañá no FIC Xixón. Son verbas que poderían aplicarse á secuencia inicial: a sombra dun coche que acelera por unha estrada ata saír de plano e estamparse contra algo para caer nun río. Despois, unha elipse, e vemos un rapaz solitario, xogando... Ler máis