FICBUEU 2023: Sección Oficial 5 — Da paternidade e a espera
Alicia fai cousas, de Ángel Santos Nesta sesión, coma se dun exercicio de montaxe se tratase, pasamos dunha película a outra mediante xustaposicións que se enchen de significado. Hai un corte brutal entre a primeira e a segunda peza —esa transformación radical dun tempo morto—, outro máis sutil entre a segunda e a terceira —da ausencia de ambos os proxenitores á ausencia da nai—, e un terceiro corte que se funda nunha continuidade da relación pai-fillo. Alicia... Ler máis
AD ASTRA, de James Gray
O futuro próximo. Un tempo de esperanza e de conflito. A humanidade mira ás estrelas en busca de vida intelixente e a promesa de progreso. … Ás estrelas. Ad Astra. 1. O regreso do fillo pródigo Todo comeza para James Gray co regreso do fillo pródigo. Un asasino profesional volve ao barrio en que creceu (Little Odessa), un expresidiario volve a casa decidido recuperar a súa vida (The Yards), a ovella descarreirada dunha familia de policías regresa da noite de Brooklyn... Ler máis
13ª MOSTRA INTERNACIONAL DE CINEMA ETNOGRÁFICO: AIRES NOVOS
Fotografía: Denís Estévez Nesta edición a MICE (Mostra Internacional de Cine Etnográfico) volve traer á cidade compostelana as miradas que atravesan o globo cheas de incertezas, demandas, reflexións -mundanas e espirituais-, recordos… As películas presentadas este ano traen novidades tanto a nivel nacional como nas salas galegas, cumprindo de forma notoria coa súa calidade de espazo de exhibición. A Sección Oficial do MICE achegaba doce películas de tres continentes... Ler máis
COMOARA, de Corneliu Porumboiu
Ao invocar á Nova Ola Rumana, un dos movementos máis puxantes e identificables dos últimos anos dentro do cinema global, téndese a pensar nuns rasgos formais e temáticos case inamobibles. En efecto, a revisión histórica e o atasco social que produciu no país a herencia comunista atravesan as filmografías xa non só dos Cristi Puiu, Cristian Mungiu o Radu Muntean, senon tamén dos primeiros cineastas que comezan a asomar baixo a sombra desta brillante xeración, criada... Ler máis
そして父になる (LIKE FATHER, LIKE SON), de Hirokazu Kore-eda
Até 2013, Hirokazu Kore-eda viviu á marxe do gran público xaponés. O seu cinema moveuse na fronteira, nos circuítos alternativos e, sobre todo, en Occidente e nos seus máis prestixiosos festivais cinematográficos. Se facemos unha breve revisión dos datos que os seus últimos filmes lograron en Xapón, descubrimos con asombro que as cifras son irrisorias: 歩いても 歩いても (Still Walking, 2008) obtivo 167.047 dólares, 空気人形 (Air Doll, 2009) 847.373, 奇跡... Ler máis
