Desde o gag primixenio de L’arroseur arrosé (Louis Lumière, 1895) ata Berto Romero mirando a cámara cun traxe de captura de movementos sobre un croma en Algo muy gordo (Carlo Padial, 2017), o humor significouse coma unha continua fuxida cara adiante. Sempre xogando coas convencións do propio xénero, a comedia está a revelarse hoxe en día como un dos campos máis produtivos para explorar novas formas, narrativas e estilos. Neste punto, a comedia non necesita discursos... Ler máis
Filed under NÚMERO 41, PANORÁMICA · Etiquetado como A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence, aki kaurismaki, Algo muy gordo, bande a part, Berto Romero, Blake Edward, Bresson, buster keaton, carlo padial, charles chaplin, cine mudo, clown, comedia, cómico, gag, Gesto, Giorgio Agamben, Harold Lloyd, Harry Langdon, humor, jacques tati, jean-luc godard, Juha, L'arroseur arrosé, Linda Hutcheon, Louie, Louis Lumière, Mel Brooks, Notas para el cinematógrafo, Ohayo, palabra, Peter Sellers, playtime, Ricky Gervais, Roscoe “Fatty” Arbuckle, Roy Andersson, Sh-h-h-h-h-h, silencio, Silent Movie, Slapstick, Songs from the Second Floor, Tex Avery, The Boat, the Living, The Party, Yasujiro Ozu, You
Os préstamos, alusións, citas, plaxios ou chiscaledas hiperconscientes a outras imaxes son xa unha constante do audiovisual contemporáneo, sexa este postmoderno ou hipermoderno (deixémoslle esa leria a xente como Fredric Jameson e Gilles Lipovetsky). Pode ocorrer en calquera intre, na intimidade da sala de cinema ou do salón doméstico, mergullados nun filme ou vendo de esguello un anuncio publicitario: unha imaxe, esa imaxe, estoupa na nosa memoria e de súpeto a recoñecemos.... Ler máis
Filed under NÚMERO 15, PANORÁMICA · Etiquetado como 8 1/2, apropiación, Blancanieves, Caligrafía, Cinema Postmoderno, Dont Look Back, federico fellini, Gilles Lipovetsky, Hip Hop, I'm Not There, Inglourious Basterds, Intertextualidade, jacques tati, Jean Serroy, Kill Bill, Nashville, playtime, Postmodernidade, quentin tarantino, Reescritura, Robert Altman, Sampler Visual, Sergio Leone, Todd Haynes
Os efectos da crise actual non se notan somentes nos mercados, senón que tamén se poden rastrexar na superficie do territorio. Nos últimos anos, as cidades do estado español, e sobre todo as súas periferias rururbanas, estanse convertendo nun ermo de ruínas a medio construír, lugares abandonados, paisaxes intermedias ou, no mellor dos casos, paisaxes banais (1). Estes espazos condensan a historia da sociedade que os produciu, unha historia que, neste caso, fala dun estado... Ler máis
Filed under NÚMERO 10, PANORÁMICA · Etiquetado como arqueoloxía, benoit felici, cartografia cognitiva, cidade, corrupción urbanística, democracia do gag, documental, espazo urbano, jacques tati, james benning, l'eclisse, lee anne schmitt, los angeles plays itself, metacinematografico, michelangelo antonioni, modernidade, observacional, paisaxe banal, paisaxismo, pat o'neill, patrick keiller, playtime, psicoxeográfico, representación, ruina, sofie benoot, territorio, the decay of fiction, thom andersen, unfinished italy, xeografo
