Artigos de Alberto Hernando:

Las Palmas 2024 (II): Sensibilidades políticas

Paradise, de Prasanna Vithanage Na primeira parte desta crónica repasabamos as principais liñas de programación do Festival Internacional de Cine de Las Palmas de Gran Canaria, desde a influencia de Hamaguchi e de Apichatpong á de Oliveira, do cine independente francés ao norteamericano e de alí ao novo melodrama xaponés. Poderiamos continuar así, tendendo pontes entre as... Ler máis

Las Palmas 2024 (I): Sensibilidades contemporáneas

Mãos no fogo, de Margarida Gil Unha das recompensas que ten cubrir un mesmo festival ano tras ano é a ocasión de apreciar a coherencia da súa programación a través do tempo. Sen a servidume a directores reclamo e os síntomas de xigantismo doutros certames, o Festival Internacional de Cine de Las Palmas de Gran Canaria estableceuse durante 23 edicións como un lugar no que... Ler máis

Las Palmas 2022: O limbo e a familia

La edad media, de Alejo Moguillansky A 21.ª edición do Festival Internacional de Cine de Las Palmas de Gran Canaria, a primeira que os espectadores puideron ver en cines e sen máscara desde que se cancelou a de 2020, xira ao redor da familia. A familia e a pandemia, aínda que ambos os temas distribuíronse de maneira desigual entre a ficción e o documental nun festival sempre... Ler máis

Las Palmas 2021: Sección Oficial

76 Days (Hao Wu e Weixi Chen, 2020) Máis de 76 días despois Aínda que o nome e a tipografía do seu título lembran a 28 días después (2002), a película de Danny Boyle que contribuíu a reescribir o xénero de zombis na modalidade de infectados, 76 Days (Hao Wu e Weixi Chen, 2020) parte da realidade máis contemporánea durante estes días nos se celebrou o Festival Internacional... Ler máis

VITALINA VARELA, de Pedro Costa

© NUMAX Distribución “Vitalina… Os meus sentimentos. Chegaches tarde, o teu marido está enterrado desde hai tres días. Aquí en Portugal non hai nada para ti. O seu fogar, non é o teu fogar. Volve á túa terra.” Pero Vitalina Varela non volve. Insiste en vivir na casa do defunto Joaquim, o home que a abandonou fai 25 anos. Desta sinxela premisa, a permanencia de... Ler máis

SINÓNIMOS, de Nadav Lapid

Ser francés Sinónimos é unha película diversa e irregular como un diario persoal. Durante dúas horas sucédense as anécdotas sen que cheguen a desenvolver unha trama aparente. Teñen, con todo, un centro de gravidade. O actor Tom Mercier, que debuta de maneira asombrosa nesta película, paséase co seu abrigo prestado polas rúas de París. Conta as súas historias de Israel... Ler máis

AD ASTRA, de James Gray

O futuro próximo. Un tempo de esperanza e de conflito. A humanidade mira ás estrelas en busca de vida intelixente e a promesa de progreso. … Ás estrelas. Ad Astra. 1. O regreso do fillo pródigo Todo comeza para James Gray co regreso do fillo pródigo. Un asasino profesional volve ao barrio en que creceu (Little Odessa), un expresidiario volve a casa decidido recuperar a... Ler máis

MÁRGENES 2019: EL PRESENTE. NARRACIÓN E VANGARDA

“Cinco cineastas, nacidos a ambos os dous lados do Atlántico, cuxos debuts ou consagracións autorais estreáronse este ano nos festivais internacionais de maior renome, representan o presente e o futuro dese cinema activista, pelexado nas marxes, que impulsou e abandeirou este certame durante nove edicións”. Así presenta o catálogo da novena edición do festival Márgenes... Ler máis

CHUVA É CANTORIA NA ALDEIA DOS MORTOS, de João Salaviza e Renée Nader Messora

Realidade e ficción na aldea de Pedra Branca Chuva é cantoria na aldeia dos mortos comeza co encontro á luz da lúa, diante unha fervenza no corazón do bosque, de Ihjãc coa sombra do seu pai morto, que dispara a ficción: «“Ihjãc, podes verme?”, “Non, pero podo escoitarte”, “Estaste a esquecer do meu banquete funerario. Levo un tempo deambulando só por aquí,... Ler máis

RITA AZEVEDO GOMES: “TODO É COMPOSICIÓN”

Rita Azevedo Gomes (Lisboa, 1952) é unha das máis grandes directoras da cinematografía portuguesa. As súas imaxes, sempre extraordinariamente compostas, mergúllanse na realidade a través do artificio, mostran o presente a partir do pasado e, desde a literatura e o teatro, exploran novos camiños para o cine contemporáneo. Recentemente Azevedo estreou A portuguesa, que gañou... Ler máis

Páxina seguinte »