O rural galego en tres xestos. A sección ‘Escolas: Xatería’ do festival Intersección

Xatería xorde da colaboración entre o festival Intersección e a galería de arte lucense Solaina, nunha chamada a voces de estudantes con traballos en relación co rural dende distintos ángulos. Se o leitmotiv do festival foi “a cidade” e, por conseguinte, a análise e a posta en dúbida do vínculo que partillamos coa mesma, Escolas: Xatería propón unha dicotomía rural-cidade dende achegas que poden vir de dentro do rural ou de fóra do mesmo.  O abano de seleccionadas... Ler máis

Wong Kar-Wai: A persistencia do trazo dunha bágoa no ceo cambiante de Hong Kong (I)

As Tears Go By (Wong Kar-wai, 1988) Coincidindo co 20 aniversario de In the Mood for Love, e con motivo da restauración e reestrea de sete dos seus filmes máis emblemáticos, nun contexto de produción masiva de remakes cinematográficos que buscan o beneficio na comercialización da nostalxia, cómpre falarmos da filmografía dun dos directores que mellor e máis puramente traballa a materia de aquilo que constitúe o pasado, nun exercicio de dominio do tempo pretérito para... Ler máis

CHUVA É CANTORIA NA ALDEIA DOS MORTOS, de João Salaviza e Renée Nader Messora

Realidade e ficción na aldea de Pedra Branca Chuva é cantoria na aldeia dos mortos comeza co encontro á luz da lúa, diante unha fervenza no corazón do bosque, de Ihjãc coa sombra do seu pai morto, que dispara a ficción: «“Ihjãc, podes verme?”, “Non, pero podo escoitarte”, “Estaste a esquecer do meu banquete funerario. Levo un tempo deambulando só por aquí, no frío da noite. Date présa en celebralo. Só así poderei partir cara á miña aldea [dos mortos]”». Coma... Ler máis

Trote, de Xacio Baño

Hai case un ano, Ángel Suanzes publicaba en A Cuarta Parede un texto no que daba conta da produción que se achegaba para o 2018 e a súa relación coa lingua. O texto tamén servía para sinalar a grande produción que se achegaba neste ano que agora remata, ano no que o cinema galego (e en galego) seguiu a loitar por un espazo nas salas de cinema. Este é o caso de Trote (Xacio Baño, 2018), un filme do que se vén falando moito desde a súa rodaxe e que xa espertou hype en... Ler máis

VÍCTOR MORENO: “GUSTÁBAME A IDEA DE ABRIR CON FORZA O CORPO DA CIDADE E ATOPAR NO SEU INTERIOR A ALMA”

Víctor Moreno (Tenerife, 1981) é máis coñecido por ser o responsable de Edificio España (2012) documental que o banco Santander intentou censurar. O seu cinema explora espacios urbanos  coa capacidade analítica dun bo observador. A súa ollada desestrutura os espazos e ás persoas, conseguindo filmar imaxes que permanecen ocultas para o ollo no día a día. Víctor presentou, dentro da Sección Oficial do Festival de Sevilla, o seu novo filme La ciudad oculta (2018), unha... Ler máis

CURTOCIRCUITO 2018: CORPOS ENTRE A FUGA E A ESPERA

Fotografía: Aigi Boga Sempre pensei que un festival de cinema debería funcionar como un preciso instrumento de detección. Un sismógrafo, quizais un sónar, preparado para detectar aquelas obras que levan no seu interior as cuestións sociais do seu tempo. Nese sentido, a edición de 2018 de Curtocircuíto aproxímase a este ideal, pois o seu equipo soubo converter a súa sección RADAR nun espazo para filmes que destilan un sutil malestar, unha sensación de insatisfacción... Ler máis

Dhogs, de Andrés Goteira

Din que unha xeración dura quince anos, pero canto dura unha xeración cinematográfica? Moitas veces, desde a crítica e a academia, trátase de poñer etiquetas a todo o que vemos, especialmente se iso que vemos é algo que escapa do cotián. Así, xorde con Dhogs, e con outros filmes coetáneos, a tentación de outorgarlle un nome a estes creadores ao igual que se fixo coa xeración do Novo Cinema Galego. Mais, acaso hai un cambio de xeración? Se ben é innegable que o NCG... Ler máis

Esquece Monelos, de Ángeles Huerta

Mañá á noite estréase na Coruña Esquece Monelos (Ángeles Huerta, 2016) no Teatro Rosalía. Se trazásemos unha liña recta dende a parte posterior do edificio en dirección á lonxa do actual porto industrial, antes de que se construíran todos eses centros comerciais e auditorios que locen tan ben, poderiamos ter visto, máis ou menos a esa altura, a desembocadura do río que dá título a este filme. Digo máis ou menos porque, para as xeracións máis novas de coruñeses... Ler máis

O LUGAR DA MÚSICA

A música evoca, emociona, distrae, anima e acompaña, mais hai unha cousa que a música non pode facer: a música non se pode ver, e iso, nunha sociedade tan atrapada como a nosa polo impulso voyeur, resulta profundamente desconcertante; tanto que moitas veces pechamos os ollos cando escoitamos música, cando bailamos, para non ver ren e sentir mellor unha canción, unha melodía, un ritmo. Hai veces, no entanto, que as imaxes axudan a potenciar as sensacións que transmite... Ler máis

LOS HONGOS, de Óscar Ruiz Navia

Unha constante actual en occidente é dar marcha atrás en materia de liberdade cidadá, como apuntan as protestas estudantís do pasado ano en México ou a aprobación da Lei Mordaza hai apenas uns meses en España. Porén, contra estas políticas da opresión e do medo, xorden movementos subterráneos que se moven por debaixo dun sistema corrupto e obsoleto á procura de novas vías de expresión. Ras e Calvin, os protagonistas de Los Hongos (Óscar Ruiz Navia, 2014), son dous... Ler máis