Salvaxe Salvaxe, de Emilio Fonseca e Xiana do Teixeiro
Texto elaborado para o ‘Seminario de crítica: Voces recuperadas e novos canons’, organizado en colaboración co Play-Doc 2024.
A composición dunha sociedade consta de múltiples elementos que operan entre si para resultar nunha estrutura sistémica evolutiva. Dentro destes elementos atópanse: o contexto histórico, a educación, a cultura, a arte, a ciencia, os aspectos demográficos e, desde logo, a tecnoloxía, entre... Ler máis
Filed under NÚMERO 49, OBRADOIRO · Etiquetado como Canon, Cine Galego, cine recuperado, cinema documental, Daniel Pérez Silva, Emilio Fonseca, Galiza, latinoamérica, normatividade, play-doc, Play-Doc 2024, portugal, retrospectiva, Salvaxe Salvaxe, seminario, Seminario Play-Doc 2024, tui, Viaxar aos teus recordos é buscar pelexa
Santoalla, de Andrew Becker & Daniel Mehrer
Texto elaborado para o ‘Seminario de crítica: Voces recuperadas e novos canons’, organizado en colaboración co Play-Doc 2024.
Na primavera chega sempre o Play-Doc, o festival de cine documental de Tui, que nesta edición cumpriu 20 anos de traballo divulgativo incansable e con moitos momentos importantes e inesquecibles, e sempre moi agarimoso co cinema de non ficción feito no país e coas súas equipas, que seguen alá concentrándose... Ler máis
Filed under NÚMERO 49, OBRADOIRO · Etiquetado como academia galega do audiovisual, Andrew Becker, beli martínez, Canon, Chano Piñeiro, Cine Galego, cine recuperado, cinema documental, Cris de la Torre, Daniel Mehrer, Emilio Fonseca, etiquetas, felipe lage, filmin, mestre mateo, novo cinema galego, oliver laxe, ouff, play-doc, Play-Doc 2024, retrospectiva, Salvaxe Salvaxe, santoalla, sección Galicia, seminario, Seminario Play-Doc 2024, sempre xonxa, Todos vós sodes capitáns, tui, Xan Gómez Viñas, Xiana do Teixeiro, zeitun films
Nelson Cavaquinho (1969)
Texto elaborado para o ‘Seminario de crítica: Voces recuperadas e novos canons’, organizado en colaboración co Play-Doc 2024.
Existe un cine máis aló do canon oficial, daquel que aparece nos libros de historia do cine, un cine recluído nas súas fronteiras orixinais ou en círculos pechados e de difícil acceso. Grazas ao labor de curadores, críticos e festivais, estas obras conseguen saír á luz, chegar ao gran público e dalgunha maneira reinventar... Ler máis
Filed under NÚMERO 49, OBRADOIRO · Etiquetado como aliención, brasil, Canon, capitalismo, cine recuperado, Cine Social, cinema documental, Clase Obreira, Eles Não Usam Black-Tie, explotaicón, Leon Hirszman, Nelson Cavaquinho, Partido Alto, Pedreira de São Diogo, play-doc, Play-Doc 2024, retrospectiva, S. Bernardo (1972), seminario, Seminario Play-Doc 2024, tui
Retrato de Mondongo, Mariano Llinás
O título desta crónica parécenos máis obvio e inevitable que nunca. Lazos que unen non era só o nome do foco dedicado á brillante cineasta estadounidense Su Friedrich –tomado á súa vez dunha das súas obras máis emblemáticas e conmovedoras, The Ties That Bind (1985)–, senón tamén unha boa síntese dos motivos que nos devolven, e xa van uns cantos anos, a Pamplona no mes de marzo. Do 11 ao 16, fiel á súa filosofía de elaborar... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 49 · Etiquetado como ¿Dónde está Marie Anne?, Alexander Cabeza Trigg, Anna López Luna, Año y vez, Avalancha, Celia Viada Caso, cinema documental, Corazón embalsamado, Daniel Cortés Ramírez, El canto de los años nuevos, elena duque, Elisa, Fernando Martín Peña, Gently Down the Stream, Gregoria, Hide and Seek, hugo amoedo, Julieta Seco, Kumjana Novakova, La calle del agua, lazos que unen, Manuel Asín, mariano llinás, Messaline Raverdy, Ojitos mentirosos, Ôte-toi de mon soleil, pamplona, Patxi Burillo Nuin, Paula González García, Pechar caixas abrir caixas, punto de vista, Retrato de Mondongo, Rules of the Road, Silence of Reason, Sink or Swim, Su Friedrich, Termitas, The Ties That Bind, Today, Tránsitos, X Films, Yaela Gottlieb
Esquirlas (Natalia Garayalde, 2020)
O Play-Doc, festival internacional de cinema documental de Tui, celebrou entre os pasados 22 e 26 de setembro a súa decimo sétima edición. Ademais de ofrecer a oportunidade de asistir por primeira vez en España a retrospectivas de históricos cineastas do xénero, como Manfred Kirchheimer ou Bette Gordon, presentou, como vén sendo habitual, unha coidada selección de filmes na súa sección oficial, composta nesta ocasión por tan só cinco... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 45 · Etiquetado como 1988, 2021, A comuñón da miña prima Andrea, Adriana P. Villanueva, Alberto Berzosa, alberto gracia, Augas abisais, bette gordon, Big In China. Georges and the Vision Machines, Brandán Cerviño, Camille & Ulysse, Carlos Mora Fuentes, carmen bellas, cinema documental, Claudia Pineda, Competición Galicia, Competición Internacional, Dal pianeta degli humani, Daniel Pérez Silva, diana toucedo, Disturbed Earth, dominic gagnon, El Viaje, Eloy Domínguez Serén, espazos, Esquirlas, Giovanni Cioni, Gonzalo Recio, Guillermo Carreras Candi, Héctor Domínguez-Viguera, Kumjana Novakova, Manfred Kirchheimer, memoria, Memorias de Ultramar, Natalia Garayalde, Negro Púrpura, No táxi do Jack, Os Corpos, paisaxe, Parolar cun eu, Persoa, play-doc, Pobo, Sabela Iglesias, Susana Nobre, tempo terra, Tengan cuidado ahí fuera, Tierra de leche y miel, tui, Xacio Baño
Cunha dilatada carreira como director de ficcións, Asif Kapadia (Hackney, 1972) mudou de xénero no ano 2010, estreando un dos mellores documentais deportivos feitos ata a data. Senna (2010) valeulle a reputación como documentalista, algo que o premio Oscar ao mellor documental que recollería no 2015 polo filme Amy, acabaría por confirmar. Na actualidade, o director pecha esta triloxía con Diego Maradona (2019), un filme que se centra na vida do astro arxentino durante a... Ler máis
Filed under NÚMERO 40, ZOOM IN · Etiquetado como amy, arquivo, asif kapadia, Barcelona, cinema documental, corrupción, diego maradona, documental, drogas, edición, excesos, futbol, gladiator, inedito, investigación, italia, la mano de dios, maradona, mean streets, montaxe, nápoles, Premios Oscar, scorsese, senna, the french connection
Arquivo. Viaxe. Familia. O arquivo das viaxes familiares. As viaxes do arquivo familiar. A familia de viaxe no arquivo. Os arquivos das familias viaxeiras. As viaxes familiares a través do arquivo. Tres conceptos, múltiples combinacións: imaxes e ideas que saltan dun filme a outro nunha fervenza de luz, como unha desas cachoeiras hipnóticas que tanto filmaba o protagonista do título gañador da competición do Play-Doc 2019: Humberto Mauro (André di Mauro, 2018), un filme... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 40 · Etiquetado como A Story from Africa, A Volta ao Mundo Quando Tinhas 30 Anos, André di Mauro, andrés duque, archivo, arquivo, Autoficción, Autoparodia, Aya Koretzky, Billy Woodberry, Calipalula, Camila José Donoso, Carelia, Carelia: Internacional con Monumento, Cine Brasileño, Cine de No-Ficción, Cineastas Pioneros, Cinema Brasileiro, Cinema de Non-Ficción, cinema documental, colonialismo, Cuamato, diario, Diario de Viaje, Diario de Viaxe, documental, documentario, Duelo, Elegía, Elexía, familia, festival, Festival Play-Doc, Festival Play-Doc 2019, Gastón Solnicki, Hans Hurch, Humberto Mauro, identidad, Identidade, Introduzione all'oscuro, Loito, luto, memoria, memoria histórica, No-Ficción, non ficción, Nona. Si me mojan yo los quemo, play-doc, Play-Doc 2019, Poscolonial, retrato, Retrato Familiar, Travelogue, Velloso de Castro, Viaje, viaxe, Yury Dmitriev
A decisión do xurado de distinguir, ex aequo, os filmes The Waldheim Waltz (Ruth Beckermann, 2018) e Lamaland (Teil I) (Pablo Sigg, 2018) espertou máis dun comentario retranqueiro entre o público que seguía, copa en man, a solemne entrega de premios da última edición de Play-Doc. Houbo quen opinou que, postos a repartir, ben podía ser un premio ex aequo entre os cinco filmes a concurso. Tamén houbo quen fantaseou coa posibilidade de que os gañadores partisen a pedra... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 38 · Etiquetado como Aloysio Raulino, Andrea Tonacci, Aopção ou As Rosas da Estrada, archivo, arquivo, Braços Cruzados Máquinas Paradas, Cine Brasileño, Cine de Archivo, Cine de No-Ficción, cine portugues, Cine Sensorial, Cinema Brasileiro, Cinema de Arquivo, Cinema de Non-Ficción, cinema documental, cinema portugués, Cinema Sensorial, cotián, cotidiano, digital, dixital, documental, documentario, dominic gagnon, Echoes of Silence, familia, Festival Play-Doc, Friedrich & Max Josef Schweikhart, Going South, João Braz, Kurt Waldheim, Lamaland (Teil I), leonor teles, Luísa Homem, nietzsche, No-Ficción, non ficción, O Prisioneiro da Grade de Ferro (Auto-Retratos), Ozualdo Candeias, Pablo Sigg, Paulo Sacramento, Peter Emanuel Goldman, Pirineos, play-doc, Play-Doc 2018, política, Psicogeografía, Psicoxeografía, Refugiados, refuxiados, Retrato Familiar, Roberto Gervitz, Ruth Beckermann, Sérgio Toledo, serras da desordem, Slow Cinema, Terra Franca, The Waldheim Waltz, walter benjamin, Wheel of Ashes, youtube
Xisela Franco (Vigo, 1978) é un dos referentes do cinema galego máis experimental. As súas obras, que combinan técnicas do cinema observacional máis puro ata a proxección sobre espazos ou corpos reais, teñen xirado por todo o mundo. Porén, Xisela é unha artista interdisciplinar que combina o cinema coas actividades docentes, entre as que destaca o proxecto de Mestrado 35.ESAV que, desafortunadamente, está actualmente nun impasse.
Aproveitando a súa videoexposición... Ler máis
Filed under MOVIOLA, NÚMERO 38 · Etiquetado como (s8) mostra de cinema periférico, 35.esav, Agnès Varda, autofilmacion, autorretrato de 1 minuto, bill viola, buñuel, cámara, canadá, Chantal Akerman, chris marker, cinema documental, CInema Experimental, cinema galego, cruz piñon, Erice, Etnografía, exposición, godard, guerin, Intimidade, Jean Rouch, Louie Malle, marco, maternidade, Maya Deren, museo marco, Proxección, robert frank, saura, sculpture, Sokurov, via lactea, Vigo, werner herzog, William Wellman, Xisela Franco
Dunha escena tan invisible para o cinema como a Letonia rural postsoviética, Laila Pakalniņa (Liepaja, 1962) leva case tres décadas extraendo unha inusual poesía, calmada e sen estridencias. En cada unha das súas pezas, documentais ou ficcionadas, reflexa o paso do tempo e a coexistencia do inmnutable co transcorrrer dos ciclos vitais nesas diminutas aldeas. Seguindo coa mesma liña de silenciosos cambios, mirar cara o conxunto dos máis de trinta froitos da súa reposada... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 38 · Etiquetado como Branco e Negro, cinema documental, cinema leton, documentamadrid, Hello Horse!, laila paklanina, letonia, spoon, the linen, the oak, the shoe, urss, waterfall
