Nunca chegamos a ningures ceibes de prexuízos: temos a mente colonizada por discursos alleos, impostos, que damos por supostos. Non sabemos ren, mais temos opinións para todo. De onde xurdiron? Cómpre desconfiar desas ideas: conta máis inmediatas, máis sospeitosas. Mellor a dúbida que a certeza, a curiosidade que a seguridade, como ben sabe a equipa de programación do Doc Lisboa, encabezada polos seus directores Cintia Gil e Davide Oberto. Por iso, a competición internacional... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 37 · Etiquetado como Also Known as Jihadi, archivo, arquivo, Autorretrato Filmado, Axel Salvatori-Sinz, brasil, Calais, Camila Rodríguez Triana, Chjami è rispondi, Cinema de Non-Ficción, cinema documental, cintia gil, Conflictos Raciais, Conflictos Raciales, cuestion indigena, cuestion indixena, Davide Oberto, Descolonización, Dispositivo, doc lisboa, Doc Lisboa 2017, documental, Documental Observacional, Documental Performativo, documentario, Ebrû Avci, El pez, elisabeth perceval, Emancipacion, End of Life, Eric Baudelaire, Ernesto de Carvalho, Fairuz & El Moïz Ghammam, familia, festival, FICCIÓN DOCUMENTAL, Filipa César, Flora Gomes, found footage, Fronteira, frontera, guaraní-kaiowá, Guiné-Bissáu, Horta, Ileana Dell’unti, Inmigrantes, Interior, Jivko Darakchiev, John Bruce, Juliette Achard, Jungla de Calais, L’heroïque lande – la frontier brûle, lee anne schmitt, Limousin, Lucia Martínez, Manel Raga Raga, Manel viu a Sarajevo, Martin Verdet, Martírio, Masao Adachi, Mato Grosso do Sul, Metraje encontrado, metraxe atopada, migracion, Milla, Mirador, Naeem Mohaiemen, nicolas klotz, non ficción, Oumon, PAIGC, paisaje, Paisajismo, paisaxe, paisaxismo, Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde, Pawel Wojtasik, People Pebble, Perrine Gamot, Pilar Palomero, Pornomiseria, Poscolonial, Preferiría no hacerlo, Purge This Land, Refugiados, refuxiados, Relaciones Familiares, Relacións Familiares, Remontaje, Remontaxe, Retrato Familiar, Sana Na N'Hada, Saule Marceau, Spell Reel, Tatiana Almeida, Temporalidad, temporalidade, Teoría da Paisaxe, Teoría del Paisaje, Trabajo Creativo, Traballo Creativo, Tripoli Cancelled, Valerie Massadian, Vincent Carelli, Why Is Difficult to Make a Film in Kurdistan, Xungla de Calais
O cinema é unha tecnoloxía de lugar, isto é, unha práctica estética e social capaz de producir espacialidade: dunha banda, pode representar unha paisaxe, unha rúa, un edificio ou mesmo un cuarto coa maior fidelidade posíbel; doutra banda, pode construír lugares complementarios ou alternativos aos reais, segmentándoos nas súas distintas pezas para despois recompoñelos na montaxe. Filmar un lugar significa así filmar tódolos elementos que o compoñen e tódalas relacións... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, FOUND FOOTAGE, NÚMERO 23 · Etiquetado como Adolf Loos, Architektur als Autobiographie, arquitectura, Arquitectura Modernista, Aufbruch der Moderne, Auguste Perret, Bruce Goff, Cemento, Cine de Época, Cinema de Época, cinema documental, CInema Experimental, D'Annunzios Höhle, Dispositivo, documental, Documental Performativo, documental psicogeográfico, documentario, Documentário Performativo, documentário psicoxeográfico, Edward Dimendberg, experimental, festival de cine europeo de sevilla, Festival de Cine Europeo de Sevilla 2014, fotografía, François Penz, Goff in der Wüste, Heinz Emigholz, Les Roberts, Loos Ornamental, Louis H. Sullivan, lugar, Maillarts Brüken, Mirada, Miscellanea, Modernismo, Ollada, paisaxe, Parabeton-Pier Luigi Nervi und Römischer Beton, Perret in Frankreich und Algerien, Photographie und jenseits, Pier Luigi Nervi, Psicogeografía, Psicoxeografía, Richard Koeck, Robert Maillart, Rudolph Schindler, Ruinas, Schindlers Häuser, seff, SEFF 2014, Sullivans Banken, tempo, The Airstrip, The Basis of Make-Up, thom andersen, tiempo, Travelogue
Ler este texto na súa versión orixinal en portugués
Como analizar o tempo? Como incorporar ese concepto filosófico milenario ao pensamento humano? O cinema, como arte do tempo, pode contribuír a esta busca interminábel: pode axudarnos a entendérmonos ou, aínda mellor, a pensarnos como seres durábeis e, sobre todo, finitos. Desa conciencia ontolóxica xorde E Agora? Lembra-me (Joaquim Pinto, 2013): o seu título alude de seguida a esa problemática, xogando coa idea de... Ler máis
Filed under NÚMERO 22, PANTALLAS · Etiquetado como cine portugues, cinema documental, cinema portugués, Cotidianidad, Cotidianidade, diario filmado, documental, Documental Autobiográfico, Documental Performativo, documentario, Documentário Autobiográfico, Documentário Performativo, e agora lembra-me, Enfermedad, Enfermidade, Estilo Confesional, Existencialismo, Home Movie, Intimidad, Intimidade, João César Monteiro, joaquim pinto, Modos de Vida, Nuno Leonel, Onde Bate o Sol, Sentido da Vida, Sentido de la Vida, Uma Pedra no Bolso, vih, voz en off
Albert y David Maysles abandonaron definitivamente las convenciones del direct cinema en Grey Gardens (1975), una película que anticipó un tipo de documental que, años después, acabaría degenerando en los actuales reality shows. En esta obra, los dos hermanos pasaron de la simple observación de los hechos a la participación en ellos, de grabar imágenes espontáneas y naturales a intervenir en el interior de las escenas, compartiendo protagonismo con dos mujeres que sabían... Ler máis
Filed under NÚMERO 21, OBRADOIRO · Etiquetado como albert maysles, Big Edie, cinema documental, cinéma vérité, David Maysles, Direct cinema, documental, Documental Performativo, documentario, Documentário Performativo, East Hampton, Edith Bouvier Beale, Ellen Hovde, Grey Gardens, Hermanos Maysles, Irmáns Maysles, Little Edie, Maysles Brothers, Modo Observacional, Modo Participativo, Modo Performativo, Muffie Meyer, No-Ficción, non ficción, performativo, play-doc, Play-Doc 2014
Masacre. Ficción. Catarse
“This is not fake! This is not fake!”. Unha voz traspasa a pantalla mentres o espectador contempla unha primeira escena desconcertante que máis ben semella inspirada nun anuncio publicitario kitsch ou nunha epopea de Bollywood: unhas bailarinas de estilo balinés danzan baixo unha onírica fervenza acompañando os arrítmicos movementos dun ancián cunha túnica negra e un home travestido embutido nun traxe de abelorios azul eléctrico. O fake... Ler máis
Filed under NÚMERO 17, PANTALLAS · Etiquetado como Anticomunismo, Anwar Congo, Christine Cynn, cinema documental, Comunismo, documental, Documental de Denuncia, Documental Performativo, documental político, documentario, Genocidio, Golpe de Estado 1965 Indonesia, Indonesia, Joshua Oppenheimer, memoria, memoria histórica, metacinematografico, representación, Represión, The Act of Killing, violencia
O arquivista Rick Prelinger queixábase hai uns anos no seu blog Black Oystercatcher da submisión da maioría de documentários históricos ao enfoque imposto polo modo performativo, onde calquera acontecemento debe abordarse sempre dende a perspectiva dalgún personaxe en concreto, establecendo un arco narrativo baseado na resolución dalgún problema: “O que está a ocorrer”, escribe Prelinger, “é que o cinema está a ser empregado para construír historias que enfatizan... Ler máis
Filed under NÚMERO 18, PANTALLAS · Etiquetado como Alejandro Alvarado, archivo, arquivo, Búsqueda, cinema documental, cinema español, Concha Barquero, Desparación, documental, Documental Performativo, documentario, Documentário Performativo, emigración, Guerra Civil, josetxo cerdán, memoria, memoria histórica, Miseria, misterio, Modo Performativo, No-Ficción, non ficción, Pepe el Andaluz, Pepe Jódar, Posguerra, Procura, Retrato Familiar, Rick Prelinger, Travelogue
Canto tempo se pode traballar nunha única idea, nun proxecto, nunha obra? Claude Lanzmann botou nada menos que once anos, dende 1974 até 1985, argallando Shoah (1985), o seu documentário de máis de nove horas sobre o exterminio do pobo xudeu durante a Segunda Guerra Mundial. Por que tanto tempo? Porque Lanzmann fixo deste proxecto o seu imperativo vital, o motivo arredor do que xira a súa vida dende aquela: primeiro pasou un par de anos lendo todo o que puido ler sobre o... Ler máis
Filed under FOUND FOOTAGE, NÚMERO 17 · Etiquetado como Auschwitz, Campos de Exterminio, Campos Nazis, Chelmno, cinema documental, Cinema Documentário, Claude Lanzmann, documental, Documental Histórico, Documental Performativo, Documental Reflexivo, documentario, Documentário Histórico, Documentário Performativo, Documentário Reflexivo, Filip Müller, Gueto de Varsovia, Holocausto, Holocausto Judío, Holocausto Xudeu, Le dernier des injustes, Le rapport Karski, Lugares de Memoria, memoria, memoria histórica, paisaje, Paisajismo, paisaxe, paisaxismo, Raul Hilberg, Schindler's List, Segunda Guerra Mundial, Shoah, Sobibór 14 de octobre 1943 16 heures, Testemuñas, Testemuños, Testigos, Testimonios, Treblinka, Un vivant qui passe
Ler este artigo na súa versión orixinal en portugués
Unha lección de historia e de cinema. Sobre todo de cinema. Isto é o primeiro que suxire o filme de Filipa César presente na competición nacional do Curtas 2013. Conakry (Filipa César, 2013, 11 min) é un simple plano-secuencia filmado na Casa das Culturas do Mundo en Berlín coa participación da escritora portuguesa de ascendencia são-tomense Grada Kilomba e a xornalista radiofónica norteamericana Diana McCarty.... Ler máis
Filed under NÚMERO 16, ZOOM IN · Etiquetado como Amílcar Cabral, cine portugues, cinema documental, Cinema Documentário, cinema portugués, Conakry, curtas vila do conde, Curtas Vila do Conde 2013, Diane McCarty, documental, Documental Performativo, documentario, Documentário Performativo, Filipa César, Flora Gomes, Grada Kilomba, Guinea-Bissáu, José Columba Bolama, Josefina Crato, Post-Colonial, Sana Na N'Hada
