A ESTACIÓN VIOLENTA, de Anxos Fazáns
De costas, a cámara lenta, Claudia (Nerea Barros) aproxímase a unha praia onde se unirá a catro amigos para acabar bañando os seus corpos espidos e eufóricos no mar. Considerando o que veremos despois nesta primeira longametraxe da pontevedresa Anxos Fazáns (1992), a enigmática secuencia que o abre parece extraída doutro filme, menos escuro e oposto á desolación que baña cada paso cara a nada dos seus erráticos personaxes. En realidade, este choque plasma en si a... Ler máis
MARÍA (Y LOS DEMÁS), de Nely Reguera
A crise e as súas consecuencias parecen ter forzado un cambio de paradigma nos protagonistas de moitas películas españolas, especialmente naquelas de xoves directores. Se nos anos 90 e parte dos 2000 imperou o retrato dunha xuventude desnortada durante os vinte anos, na presente década obras de pelaxe e propósitos tan radicalmente distintos entre si coma Las altas presiones (Ángel Santos, 2014), 3 bodas de más (Javier Ruiz Caldera, 2013) o Requisitos para ser una persona... Ler máis
FESTIVAL INTERNACIONAL DE CINE DE XIXÓN 2016: CRÓNICA EXPRESS DUNHA VISITA BREVE
No panorama de festivais de cinema a nivel estatal, o Festival Internacional de Cine de Xixón tivo, e ten, o seu lugar reservado. Aínda que desaparecido das rúas pola inexistente cantidade de carteis/posters/folletos que anunciaban tal evento, a cidade semellaba respirar cinema cando un se achegaba a algunha das sedes onde tiñan lugar as proxeccións. Un servidor, escapando brevemente de Cineuropa, colleu carretera e meteuse os quilómetros que unen Compostela coa cidade... Ler máis
LAS NUEVAS OLAS: SWEET 16
Na nosa crónica da sección oficial do SEFF en 2014, comentabamos que a escolla de títulos, se ben maioritariamente de calidade, era moi obvia e de pouco risco. Tamén, é posible, inconexa. Hai dous xeitos de facer un programa oficial: seleccionar os mellores títulos – doutra banda, como se pode determinar iso – ou escoller bos filmes que garden conexión entre eles. O programador vese na encrucillada logo de deixar películas fóra que poden ser boas, pero que simplemente... Ler máis
Las altas presiones, de Ángel Santos
Se hai un tema que atravesa toda a obra de Ángel Santos, ese é o sentimento amoroso. Dende A. (2002), boa parte das súas ficcións teñen interrogado os diferentes estadios do namoramento. Ben sexa a sensación de suspenso nunha relación esgotada (A.), do descubrimento do primeiro amor na adolescencia (Septiembre. Los amores jóvenes, 2003), da súa natureza obsesiva (Sara y Juan, 2009), a ruptura (Dos fragmentos/Eva, 2011) ou o cortexo (Las altas presiones, 2014). Nestas... Ler máis
UN DÍA NA RODAXE DE ‘LAS ALTAS PRESIONES’ DE ÁNGEL SANTOS
Domingo, 6 de outubro de 2013. 10:21 horas. Xa pasei Pontevedra. En escasos quilómetros chego a Paredes. Vexo a sinalización cara o porto e dígome a min mesmo que vou ben, que non vou ter que molestar a Daniel Froiz para que veña recollerme á nacional. El é produtor de Las altas presiones, a última longa do cineasta galego Ángel Santos, que comezou a rodar o día anterior en Pontevedra, e seguirá nos arredores e na raia con Portugal en 16 xornadas máis. Unha produción... Ler máis
