Fotografía: María Meseguer
Este texto é o resumo da clase que Alberte Pagán impartiu no I Seminario de Crítica Experimental. Podes ler o texto na súa versión orixinal aquí.
O meu primeiro encontro co cinema experimental aconteceu, de casualidade, na London Filmmakers’ Co-op a principios dos anos 90. E digo de casualidade porque acudín alí da man da literatura: mirando a programación cultural da cidade atopara un anuncio dunha sesión de cinema na que se incluía... Ler máis
Filed under FOUND FOOTAGE, NÚMERO 38 · Etiquetado como ...ere erera baleibu icik subua aruaren..., Albie Thoms, Algonquin Park Early March, Anthony Balch, arnulf rainer, Bill Brand, cinema experimental interpretacións, De Moll, Dellbrugge, Dirt Particles Etc., Dwoskin, Film in Which There Appear Edge Lettering, Fireworks, Fogline (Larry Gottheim, George Landow, Griffith, Isidore Isou, Jean Mitry, Jean-Claude Bustros, Jeanne Dielman Un chant d’amour, jonas mekas, José Antonio Sistiaga, ken jacobs, Kenneth Anger, La Queue tigré d'un chat comme un pendentif de parebrise, London Filmmakers’ Co-op, malcolm le grice, Marinetti, Mark Cousins, Mark Lewis, Maya Deren, michael snow, Mothlight, no National Film Theatre, novo cinema galego, O nacemento dunha nación, One Second in Montreal (Michael Snow)? Ou ao estruturalismo de Moment, Peter Gidal, peter kubelka, polanski, Sight & Sound, Sprocket Holes, stan brakhage, Standish Lawder, Stephen Dwoskin, The Cut-Ups, The Doctor’s Dream, The Place Between Our Bodies, Traité de bave et d’eternité, Video-Theorie 2, Visionary Film, Wavelength, William Burroughs, woody allen
Xisela Franco (Vigo, 1978) é un dos referentes do cinema galego máis experimental. As súas obras, que combinan técnicas do cinema observacional máis puro ata a proxección sobre espazos ou corpos reais, teñen xirado por todo o mundo. Porén, Xisela é unha artista interdisciplinar que combina o cinema coas actividades docentes, entre as que destaca o proxecto de Mestrado 35.ESAV que, desafortunadamente, está actualmente nun impasse.
Aproveitando a súa videoexposición... Ler máis
Filed under MOVIOLA, NÚMERO 38 · Etiquetado como (s8) mostra de cinema periférico, 35.esav, Agnès Varda, autofilmacion, autorretrato de 1 minuto, bill viola, buñuel, cámara, canadá, Chantal Akerman, chris marker, cinema documental, CInema Experimental, cinema galego, cruz piñon, Erice, Etnografía, exposición, godard, guerin, Intimidade, Jean Rouch, Louie Malle, marco, maternidade, Maya Deren, museo marco, Proxección, robert frank, saura, sculpture, Sokurov, via lactea, Vigo, werner herzog, William Wellman, Xisela Franco
Un festival de cinema é unha experiencia intensa, de moitas horas na sala e poucas na cama. Alén de provocar algunha que outra cabezada involuntaria, a falta de sono tamén axuda a potenciar toda caste de sensacións, dentro e fóra da sala. No mellor dos casos, volvémonos hipersensíbeis, percibimos cousas que antes non percibiamos: o cinema educa o noso ollar e estimula o resto dos nosos sentidos. Por iso, a idea de organizar a terceira edición do Porto/Post/Doc arredor... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 32 · Etiquetado como Actitud, Actitudes, Ama-San, Andrea Bussmann, Bangkok Nites, Cine Etnográfico, Cine Sensorial, Cinema Etnográfico, Cinema Sensorial, Claúdia Varejão, comunidad, comunidade, Convivencia, Daniel Ribas, Darío Oliveira, dead slow ahead, Divine Horsemen: The living gods of Haiti, Eldorado XXI, emociones, emocións, empatía, encontro, Encuentro, Etnografía, Etnografía Sensorial, Europe She Loves, festival, foreign parts, Forum do Real, Gestos, Gregory Bateson, Ilisa Barbash, Intersubjetividad, Intersubxectividade, j.p. sniadecki, Jakub, Jan Gassmann, Jana Ševčíková, Joana Pimenta, Katsuya Tomita, La Rinconada, Lean a Ladder Against Heaven, leviathan, Libbie Dina Cohn, lucien castaing-taylor, Manakamana, Margaret Mead, Marianne Hirsch, mauro herce, Maya Deren, memoria, mimosas, Miranda Pennell, nicolás pereda, Old Believers, oliver laxe, Pacho Velez, Pedro Neves, People's Park, Porto / Post / Doc, Porto Post Doc 2016, Poscolonial, Posmemoria, Projecto Memoirs, salome lamas, Sarah Pink, SEL, Sensorial, Sensory Ethnography Lab, Sérgio Gomes, Stephanie Spray, Sujeto Filmado, Suxeito Filmado, Sweetgrass, Tales of Two Who Dreamt, Tarrafal, the host, Trance and Dance in Bali, verena paravel, Xestos
POR MÁIS QUE PASE O TEMPO, A ALMA NON CAMBIA
A vida dos mortos está
na memoria dos vivos.
Cicerón
.
Ultimamente, cada vez que vexo unha película de Andrés Duque invádeme a tentación de carga-lo meu zurrón cun bloc de notas, un caderno de debuxo e calquera tipo de cámara, e, emulando ao avó de Jonasson, saltar pola fiestra e liscar. “Pais, non me agardedes espertos, vou onde me leve o vento”, escúsome mentres saqueo a neveira. Voar, voar, voar! O cinema de Andrés... Ler máis
Filed under NÚMERO 10, PANTALLAS · Etiquetado como All You Zombies, andrés duque, color perro que huye, ensayo final para utopía, festival de rotterdam, Jim Jarmusch, Maya Deren, Paralelo 10, punto de vista, roland barthes, victor kossakovsky
PROPOSTA PARA UN CICLO VIRTUAL ·
Dende 2008, e ata o pasado verán, A Coruña contou cun proxecto sociocultural que funcionou con total independencia das institucións da localidade herculina. A ‘okupada’ Casa das Atochas naceu con espírito confrontador, para provocar a reflexión sobre os modelos de propiedade da sociedade española, e a aceptación dun sistema que privilexia a vivenda como punto neurálxico da cultura do confort.
Neste sentido, entenderon que a... Ler máis
Filed under MOVIOLA, NÚMERO 05 · Etiquetado como a coruña, a cultura preo(k)upa, apropiación, axenda alternativa, casa das atochas, casas encantadas, caza dos gatos, cineclube de compostela, cinema galego, espazo sociocultural, especulación, galiza contrainfo, jose manuel sande, lara tigre, marcos nine, Maya Deren, okupación, olho livre, política, propiedade privada, vivenda, xosé bocixa, xurxo chirro
Cineasta, actriz, activista e teórica. Dicía Bill Nichols de Maya Deren que “a súa filosofía e estética, cunha formidable insistencia na dimensión ética da arte, continúa sendo inapreciada, mentres que o seu status como feminista pioneira e promotora emprendedora parece encaixar máis confortablemente coas realidades do cómodo mercado da arte e da creación de reputacións individuais” (1). E é que ata máis esquecidas que as súas películas están os seus escritos:... Ler máis
Filed under FOUND FOOTAGE, NÚMERO 03 · Etiquetado como Anagram, At Land, Bill Nichols, Cine Vanguardista, CInema Experimental, Cinema Trance, Divine Horsemen: The living gods of Haiti, Jean Cocteau, Luis Buñuel, Maya Deren, Meshes of afternoon, Serge Einsestein, Study in Choreography Camera, The ritual in transfigure time
