Este texto é a versión escrita do relatorio presentado pola autora no Seminario de Crítica Feminista que organizamos en Play-Doc, Festival Internacional de Documentais de Tui 2018
No seu artigo “The Crisis of Naming in Feminist Film Criticism”, publicado en Jump Cut en 1978, Ruby Rich recuperaba os principais eventos e publicacións da crítica cinematográfica feminista da década, así como as estreas dos primeiros filmes feministas segundo a consideración desta... Ler máis
Filed under NÚMERO 38, PANORÁMICA · Etiquetado como Agnès Varda, Alexandra Juhasz, Amy Jolly, Born in Flames, Canon, Carolee Scheemann, Chantal Akerman, Christine Geragthy, claire johnston, Contra-Cine, Contra-Cinema, crítica, Crítica Feminista, Cultura Subalterna, Dorothy Arzner, Elena Oroz, espectador, Espectadora, estudios culturales, Estudios de Recepción, Estudos Culturais, Estudos de Recepción, feminismo, From Reverence to Rape, Ida Lupino, Ien Ang, Issues in Feminist Film Criticism, Jeanne Dielman, Jim Klein, Josef von Sternberg, Julia Reichert, Jump Cut, Kathryn Bigelow, laura mulvey, Linda Williams, Lizzie Borden, Lo personal es político: feminismo y documental. Una compilación de ensayos sobre documental y feminismo, Marjorie Rosen, Marlene Dietrich, Mary Anne Doane, mascarada, me too, Miles Mogulescu, Mirada, Molly Haskell, Morocco, Ollada, Patricia Erens, Patricia Mellencamp, Patty Jenkins, Peter Wollen, placer escópico, placer visual, play-doc, Play-Doc 2018, pracer escópico, pracer visual, Re-vision: Essays in Femisnist Film Criticism, recepcion, Riddles of the Sphinx, Ruby Rich, Seminario de Crítica Feminista, Sophie Mayer, Teresa de Lauretis, Union Maids, Venus Popcorn, Visual Pleasure and Narrative Cinema, Watching Dallas. Soap Opera and the Melodramatic Imagination, Women of Vision, Women’s Cinema as Counter-Cinema
Identidades mutantes
Ser un, ser outro, ser doutra maneira. Ser aquilo que desexamos, que rexeitamos ou que ignoramos. Ser en proceso, en permanente transformación, guiados polo desexo, polo destino ou simplemente polo azar. Os personaxes de João Pedro Rodrigues son sempre suxeitos ambivalentes, abertos ás múltiples permutacións que admite a identidade: poden ser homes que se converten en bestas, como en O Fantasma (1999); mulleres que se converten en homes, como en Odete... Ler máis
Filed under NÚMERO 33, PANTALLAS · Etiquetado como cine portugues, cinema portugués, fantástico, identidad, Identidade, imaginario, Imaxinario, João Pedro Rodrigues, Lo Mejor de 2016, Mirada, O Mellor de 2016, o ornitologo, Ollada, paisaje, paisaxe, San Antonio de Padua, Santo António de Padua, Transformación
A ollada fragmentada
아가씨 (The Handmaiden, 2016) supón o retorno do cineasta coreano Park Chan-wook logo da súa aventura americana. Se Stoker (Park Chan-wook, 2013) supuxo unha decepción para os seus seguidores ao ser un filme moi coidado no visual mais absolutamente baleiro, a súa nova longametraxe demostra que Park non estaba falto de ideas, senón que o ríxido sistema estadounidense non lle deixou desenvolver esa obra nos seus propios termos. De volta á industria... Ler máis
Filed under NÚMERO 33, PANTALLAS · Etiquetado como Calote, Chung Chung-hoon, Chung Seo-kyung, Cine asiático, Cine coreano, Cine LGBTI, Cinema Asiático, cinema coreano, Cinema LGBTI, colonialismo, corea, erótico, erotismo, estafa, Fingersmith, Grotesco, Jung-woo Ha, Kim Min-hee, Kim Tae-ri, La doncella, Lesbianismo, Mirada, Ocupación Japonesa, Ocupación Xaponesa, Ollada, park chan-wook, Sarah Waters, Seong-hie Ryu, The handmaiden, Triángulo, Voyeurismo
O cinema é unha tecnoloxía de lugar, isto é, unha práctica estética e social capaz de producir espacialidade: dunha banda, pode representar unha paisaxe, unha rúa, un edificio ou mesmo un cuarto coa maior fidelidade posíbel; doutra banda, pode construír lugares complementarios ou alternativos aos reais, segmentándoos nas súas distintas pezas para despois recompoñelos na montaxe. Filmar un lugar significa así filmar tódolos elementos que o compoñen e tódalas relacións... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, FOUND FOOTAGE, NÚMERO 23 · Etiquetado como Adolf Loos, Architektur als Autobiographie, arquitectura, Arquitectura Modernista, Aufbruch der Moderne, Auguste Perret, Bruce Goff, Cemento, Cine de Época, Cinema de Época, cinema documental, CInema Experimental, D'Annunzios Höhle, Dispositivo, documental, Documental Performativo, documental psicogeográfico, documentario, Documentário Performativo, documentário psicoxeográfico, Edward Dimendberg, experimental, festival de cine europeo de sevilla, Festival de Cine Europeo de Sevilla 2014, fotografía, François Penz, Goff in der Wüste, Heinz Emigholz, Les Roberts, Loos Ornamental, Louis H. Sullivan, lugar, Maillarts Brüken, Mirada, Miscellanea, Modernismo, Ollada, paisaxe, Parabeton-Pier Luigi Nervi und Römischer Beton, Perret in Frankreich und Algerien, Photographie und jenseits, Pier Luigi Nervi, Psicogeografía, Psicoxeografía, Richard Koeck, Robert Maillart, Rudolph Schindler, Ruinas, Schindlers Häuser, seff, SEFF 2014, Sullivans Banken, tempo, The Airstrip, The Basis of Make-Up, thom andersen, tiempo, Travelogue
Eloy Domínguez é de espírito curioso, todo lle fascina. Filma aquilo que o rodea co que teña na man, ben sexa un teléfono móbil ou unha cámara. Logo de colaborar como crítico na Radio Galega e de fundar A Cuarta Parede marcha para Suecia. Alí traballa como peón de obra e como camareiro, mais nunca abandona ese afán observador, reafírmase como cineasta e de aí xorde Pettring. Viaxa, indaga, aprende e tamén ensina. Filma a única hora de luz que os habitantes de Fauske... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, MOVIOLA, NÚMERO 21 · Etiquetado como a cuarta parede, campamento, climatoloxía, diario filmado, documental, Eloy Domínguez Serén, Entrevista, ESCAC, estocolmo, experiencia, fillos de sansón, inmigrante, instantaneidade, íntimo, jet lag, luz, midwinter, mobil, novo cinema galego, observación, observacional, Ollada, pettring, procesos, sáhara, Sitges, visión, xente
Quinta longametraxe do cineasta franco-tunisiano Abdellatif Kechiche, La vie d’Adèle (2013) está baseada na novela gráfica Le bleu est une couleur chaude da debuxante francesa Julie Maroh (2010). Deste relato, porén, o director só toma aquilo que lle interesa, dirixindo a súa atención cara algo completamente diferente: rexeita a militancia homosexual do orixinal para centrarse exclusivamente no espertar sexual de Adèle -Clementine na novela gráfica- e nos seus... Ler máis
Filed under NÚMERO 17, PANTALLAS · Etiquetado como Abdellatif Kechiche, Adèle Exarchopoulos, bildungsroman, cannes, Cannes 2013, cinema francés, Festival de Cannes, Festival de Cannes 2013, Homosexualidade, Juie Maroh, La Vie d'Adele, Le bleu est une coleur chaude, Léa Seydoux, Lesbianismo, Mirada, Ollada, Paixón, Palma de Ouro, Pareja, Parella, Pasión, sexo, Voyeurismo
O cinema galego é un concepto fuxidío, escorregadizo, múltiple e ambiguo. Sempre hai debates para definilo, e mesmo pelexas: dunha banda, hai quen considera que os únicos filmes que poden considerase galegos son aqueles filmados en Galiza e en galego, por cineastas do país, e financiados con capital autóctono; mentres que doutra banda hai quen chama galego a calquera filme rodado por un cineasta local dentro ou fóra de Galiza, ou por cineastas de calquera procedencia que... Ler máis
Filed under NÚMERO 17, PANORÁMICA · Etiquetado como alberte pagan, Antonio Román, Autorrepresentación, Bs. As., Carlos Velo, Chano Piñeiro, Cine en Galicia, Cine Galego, Cine Nacional, Cinema en Galicia, cinema galego, Cinema Nacional, Correspondencia Fílmica, Costa da Morte, Daniel Domínguez, Death and the Maiden, Diáspora, El bosque animado, Eloy Domínguez Serén, emigración, Etnografía, Fronteira, frontera, Galeguidade, galicia, Galiza, gerard imbert, identidad, Identidad etnográfica, Identidad idiosincrática, Identidade, Identidade etnográfica, Identidade idiosincrática, Ideosincrasia, jean-louis comolli, José Luis Cuerda, julio pérez perucha, Kingdom of Heaven, lois patiño, Mamasunción, Manuel J. Fernández Iglesias, margenes, Marxes, Mirada, Montaña en sombra, Norte Adiante, novo cinema galego, O carro e o homen, oliver laxe, Ollada, Paisajismo, paisaxismo, París #1, Postnacional, Todos vós sodes capitáns, transnacional, Travelogue, Videobitácora, vikingland, Xosé Lois Pérez Cid, xurxo chirro
