Fáiseme imposible falar de Eroski Paraíso, a película, sen tocar o persoal. Así que isto, máis que unha crítica, é un comentario que nace do íntimo. Do interior cara o exterior. De forma transparente como se nos conta o filme: deixando ver o esqueleto. Eroski Paraíso (2019), dirixida por Jorge Coira e Xesús Ron a partir da obra homónima da compañía de teatro Chévere, recrea o escenario e o proceso de rodaxe da película que Alex (Cris Iglesias) quere facer sobre... Ler máis
Filed under NÚMERO 41, PANTALLAS · Etiquetado como chevere, cinema galego, cris iglesias, eroski, eroski paraiso, familia, Identidade, Jorge Coira, memoria, miguel de lira, muros, Pasado, patricia de lorenzo, Pobo, sala de festas, teatro, xesus ron
Rita Azevedo Gomes (Lisboa, 1952) é unha das máis grandes directoras da cinematografía portuguesa. As súas imaxes, sempre extraordinariamente compostas, mergúllanse na realidade a través do artificio, mostran o presente a partir do pasado e, desde a literatura e o teatro, exploran novos camiños para o cine contemporáneo. Recentemente Azevedo estreou A portuguesa, que gañou a Lady Harimaguada de Ouro, o máximo galardón do Festival de Las Palmas. Aproveitamos o acontecemento... Ler máis
Filed under NÚMERO 40, ZOOM IN · Etiquetado como A Colecção Invisível, A Conquista de Faro, A portuguesa, A Vingança de uma Mulher, Agustina Bessa-Luís, Clara Riedenstein, composición, correspondencias, d’Aurevilly, Danzas macabras, esqueletos y otras fantasías, Festival de Las Palmas, Frágil Como o Mundo, Ingrid Caven, jean louis schefer, Jorge de Sena, Lady Harimaguada de Oro, literatura, Manoel Oliveira, numax, O Som da Terra a Tremer, Pasado, Pierre Léon, pintura, Presente, reconstrucción histórica, Rita Azevedo Gomes, Robert Musil, Sophia de Mello, Stefan Zweig, teatro, Tres mujeres, von Ketten
Non poucas películas, en ocasións as mellores, parecen edificadas de forma máis consciente ou inconsciente a partir dunha soa imaxe, dando a entender que o misterio dun momento singular pode albergar no seu fondo toda unha estrutura fílmica desenvolta durante longos anos. Trinta lumes, ópera prima da experimentada montadora e curtametraxista Diana Toucedo, arrinca amosando unha batida nocturna no medio do bosque. Nese momento non sabemos nada da devandita procura alén dun... Ler máis
Filed under NÚMERO 39, PANTALLAS · Etiquetado como aldea, antonio reis, caurel, Cine Galego, cinema galego, diana toucedo, illamento, infancia, lendas, lugo, margarida cordeiro, maxia, meigas, mística, místico, mogari no mogari, monte, morte, naomi kawase, ópera prima, paisaxe, Pantasmas, Pasado, Pobo, Presente, rapaza, rural, Trás-os-Montes, Trinta Lumes, vida
Festival de Sevilla significa Las Nuevas Olas. Esta sección é o tradicional lugar de refuxio para aquelas películas arriscadas e innovadoras, as que se atreven a cruzar os límites do cinema para trazar camiños aínda non descubertos ou dinamitar polos aires o que xa existe. Ser público desta sección supón abrir os ollos e deixarnos levar polos filmes, xulgándoos só cando varios días permitan que o noso xuízo repouse e analice o visto. Os primeiros impulsos poden levar... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 39 · Etiquetado como alberto gracia, anestesia, asturias, Camille Vidal-Naquet, caos, Comunismo, Corneliu Porumboiu, cultura, destrucción, droga, Festival de Sevilla, futbol, gai, herdanza, Homosexualidade, imaxe, in memoriam, infinite football, ionquis, la estrella errante, las nuevas olas, manuel merino, Mina, Nazismo, Pasado, pobreza, portugal, prostitución, raiva, realizacion, retrato, revolución, sauvage, seff, seff 2018, sergei loznitsa, sergio trefaut, ultradereita, victory day, violencia, voluntariado, western
A recente transformación da sociedade turca baséase na loita entre varias forzas e intereses. O discurso e a práctica política de Turquía caracterízanse pola polarización, o antagonismo, a normalización da violencia e os nacionalismos étnicos (turcos e kurdos). Ao mesmo tempo este período foi testigo da proliferación de organizacións políticas en contra da militarización, os nacionalismos e contra tódolos tipos de discriminación. O goberno foi desafiado por novos... Ler máis
Filed under NÚMERO 28, PANORÁMICA · Etiquetado como Cine Turco, cinema político, Deniz Gamze Ergüven, Eylem Kaftan, género, identidad, Istanbul, memoria, mujer, New Turkish Cinema, Nostalgia, Nuri Bilge Ceylan, Pasado, patriarcado, Turquía, Yesim Ustaoglu, Zeki Demirkubuz
Vaites, manda truco: preguntamos aos nosos colaboradores cal é o mellor filme do lustro e van e elixen Boyhood (Richard Linklater, 2014), un título deste ano, antes mesmo de que publiquemos a escolma do mellor do ano. Porén, Boyhood é un filme tanto de 2014 como de 2010, ou mesmo de 2005, posto que Richard Linklater botou doce anos filmando a vida de Mason / Ellar Coltrane. Dende esta perspectiva, Boyhood ben pode ser o mellor filme do lustro, do século, do milenio!
Hipérboles... Ler máis
Filed under NÚMERO 24, PANORÁMICA · Etiquetado como 2010-2014, Actualidad, Actualidade, boyhood, cannes, Canon, Consumo, Escolma, espacio, espazo, Festival de Cannes, FICCIÓN DOCUMENTAL, Formatos, Geopolítica, Hibridación, hong sang-soo, Intermedialidad, Intermedialidade, james benning, Jean-Pierre & Luc Dardenne, kelly reichardt, lars von trier, Lista, Listaxe, Lluis Miñarro, Lo Mejor del Lustro, manoel de oliveira, Miguel Gomes, museo, nicolas winding refn, O Mellor do Lustro, palma de oro, Palma de Ouro, Pasado, pintura, Producción, produción, Relato, Richard Linklater, sexo, televisión, tempo, Temporalidad, temporalidade, Tendencias, tiempo, Tsai Ming-liang, verena paravel, Votación, Xeopolítica
A teoría di que tódolos filmes falan, dun xeito ou doutro, do tempo no que foron filmados, mesmo se a súa trama acontece en calqueroutro período histórico. Esta consigna atravesa boa parte da colleita cinematográfica de 2013, o sexto ano de crise e depresión, un ano no que o cinema segue sen abordar de fronte este proceso malia ser moito máis consciente das pantasmas do pasado.
O pasado como territorio histórico
Os únicos dous filmes da nosa listaxe que semellan ter... Ler máis
Filed under NÚMERO 19, PANORÁMICA · Etiquetado como 12 years a slave, 2013, Ajuste de Cuentas, asghar farhadi, Axuste de Contas, Barbara, Before Midnight, Bir zamanlar Anadolu’da, blue jasmine, Christian Petzold, claire denis, Claude Lanzmann, Costa da Morte, django unchained, Dora la Exploradora, edgar wright, el futuro, Elías León Siminiani, Historia, in the fog, jeff nichols, Jep Gambardella, Joshua Oppenheimer, l'image manquante, La grande bellezza, Le dernier des injustes, le passé, Les salauds, Lo Mejor de 2013, lois patiño, luis lópez carrasco, Malik Bendjelloul, Mapa, Miguel Gomes, Mud, nicolas winding refn, No, Nuri Bilge Ceylan, O Mellor de 2013, only god forgives, Pablo Larraín, Paolo Sorrentino, park chan-wook, Pasado, Presente, quentin tarantino, Ramiro Ledo, Rapa das Bestas, redemption, representación, Richard Linklater, rithy panh, salome lamas, Searching for Sugar Man, sergei loznitsa, Sixto Rodríguez, Stephen Chbosky, steve mcqueen, Stoker, Tempo Afectivo, Tempo Histórico, Terra de Ninguém, The Act of Killing, The Grandmaster, The Perks of Being a Wallflower, the world's end, Tiempo Afectivo, Tiempo Histórico, VidaExtra, wong kar wai, woody allen
