THE FAVOURITE, de Yorgos Lanthimos

Mellor película do ano segundo o American Film Institute; premios ao mellor filme independente británico, mellor dirección, mellor actriz protagonista (Olivia Colman) e actriz de reparto (Rachel Weisz), mellor fotografía, deseño de vestiario, maquillaxe, deseño de produción e guión nos British Independent Film Awards; galardóns para á interpretación das actrices (especialmente para Colman) outorgados pola Chicago Film Critics Association, o Festival Internacional de... Ler máis

KEDI, de Ceyda Torun

Vén, belo gato, ao meu amoroso peito; retén as unllas da túa pata, e deixa que me afunda nos teu ollos fermosos Charles Baudelaire – As flores do mal A cotío pregúntome, para ver, quen son; e quen son no momento en que, sorprendido, en silencio, pola mirada dun animal, por exemplo, os ollos dun gato […] Jacques Derrida – O animal que logo estou se(gui)ndo   Dúas linaxes de felinos conviven no panorama audiovisual contemporáneo. O primeiro provén de ilustres gatos... Ler máis

L’ALTERNATIVA: O CINEMA EXPANDIDO COMO RESISTENCIA Á IMPOSICIÓN DOS MODOS DE VER

Este artigo resume as principais cuestións que tiveron lugar durante o debate da mesa redonda sobre cinema expandido, que se desenvolveu en L’Alternativa, festival de cinema de Barcelona. Participantes: Blanca García (revista Lumière, CAMIRA) Carles Guerra (Fundació Tàpies) Xavi Hurtado (artista) Regina Khanipova (CAMIRA) Luis Macías (Crater-Lab) Elena Pardo (LEC, México) Manuel Trujillo (LEC, México) Patricia Baena (CAMIRA) Adriana Vila (Crater-Lab) Cristina... Ler máis

CURTOCIRCUITO 2015: APOCALIPSE E XUVENTUDE

Tres anos despois da suposta fin do mundo, a apocalipse segue a estar de moda. Novos escenarios, a cotío posteriores a este colapso do mundo, son escollidos na actualidade para situar moitos filmes. Quizais por unha vontade de advertencia do posible ocaso da sociedade, quizais polo atractivo que suscitan. Fin do mundo que non sempre se corresponde coa destrución do planeta, senón, ás veces, co fin dunha era co comezo de outra. Algo así como acontece no paso da xuventude... Ler máis

LOS HONGOS, de Óscar Ruiz Navia

Unha constante actual en occidente é dar marcha atrás en materia de liberdade cidadá, como apuntan as protestas estudantís do pasado ano en México ou a aprobación da Lei Mordaza hai apenas uns meses en España. Porén, contra estas políticas da opresión e do medo, xorden movementos subterráneos que se moven por debaixo dun sistema corrupto e obsoleto á procura de novas vías de expresión. Ras e Calvin, os protagonistas de Los Hongos (Óscar Ruiz Navia, 2014), son dous... Ler máis

FID MARSEILLE 2015: SUBSTRATOS DA MEMORIA

‘Toponimia’ de Jonathan Perel. Dicir que o cinema é memoria resulta unha evidencia tan grande como afirmar que é luz. Pero tópicos aparte, se tan a miúdo repetimos estas verdades absolutas é porque a complexidade detrás de tales declaracións é inmensa. O FID, festival preciso e pertinente, sábeo ben. De aí que, dentro desa liña do cinema da memoria, decidise facer na súa última edición un repaso a outro clásico: o cinema de ruínas. Dende os inicios... Ler máis

SITGES 2013 (2/4): QUE A VERDADE NON CHE ESTRAGUE UNHA HISTORIA

“Repite unha mentira mil veces ata que se converta en realidade” Joseph Goebbels Diciamos na primeira crónica deste Sitges 2013 que o determinismo fatal apropiouse de boa parte das propostas da selección. Os dous títulos máis representativos, Only Lovers Left Alive (Jim Jarmusch, 2013) e The Congress (Ari Folman, 2013), contiñan ademais unha clara reflexión sobre os mecanismos de control social a través do poder das historias. A primeira imaxina uns vampiros,... Ler máis

A CIDADE NAS SERIES

Hule a cidade Costa Non hai salvación fóra das cidades Félix de Azúa Investigar a cidade é unha forma de examinar os enigmas do mundo e a nosa existencia Ian Chambers Inicio: cine e cidade Escribía Stephan Barber: “O cine comezou cunha dispersión de espectros xesticulantes, de corpos humanos transitando as rúas da cidade enmarcados por perfís de pontes, hoteis e almacéns, baixo ceos industriais contaminados. A faísca incendiaria que inaugurou a imaxe fílmica -propagándose... Ler máis

FRANCESCO ROSI, POETA DA VALENTÍA CÍVICA

APUNTAMENTOS SOBRE ‘LE MANI SULLA CITTÁ’, PEDRA ANGULAR DO CINEMA DE COMPROMISO ITALIANO ·  “A verdade non é sempre revolucionaria” A frase, como se dun epitafio se tratase, pecha Cadaveri eccellenti (1976), un dos filmes máis esixintes do napolitano Francesco Rosi, que utiliza neste caso o xénero policiaco para denunciar os maquiavélicos mecanismos do poder político e xudicial. É a conveniente resposta dun compañeiro do partido comunista a outro,... Ler máis