Pode que fose o efecto Trump, que nos caeu no medio do festival, condicionando a lectura dos filmes. Pode que fose iso, ou simplemente que os cineastas do presente opinan que o temos moi chungo. O caso é que a selección de Las Nuevas Olas do Festival de Cinema Europeo de Sevilla en 2016 deixounos moi mal corpo. Non porque as propostas elixidas pola equipa de José Luis Cienfuegos non fosen estimulantes –aí non perderon un ápice da súa procura de novos camiños para o cinema–... Ler máis
Filed under CIRCUÍTO, NÚMERO 32 · Etiquetado como album, archivo, Ariane Labed, arquivo, Austerlitz, bogdan mirica, Cine Doméstico, Cinema Doméstico, Claudio Giovannesi, correspondencias, Damien Manivel, Daphne Scoccia, David Macián, Delphine & Muriel Coulin, Distopía, dogs, Eldorado XXI, Enrique Baró, Eugène Green, Exile, faire la parole, feminismo, festival, festival de cine europeo de sevilla, Festival de Cine Europeo de Sevilla 2016, Fiore, Homo Sapiens, Isaac Rosa, Já Olga Hepnarová, justine triet, Kirill Serebrennikov, Kurdwin Ayub, La mano invisible, La película de nuestra vida, las nuevas olas, Las Nuevas Olas. No Ficción, Le parc, mehmet can mertoglu, nikolaus geyrhalter, No-Ficción, non ficción, Paradise! Paradise!, Petr Kazda, Ramón Lluís Bande, Rita Azevedo Gomes, rithy panh, Ruth Beckermann, salome lamas, seff, SEFF 2016, sergei loznitsa, sistema, Soko, The Dreamed Ones, The Student, Tomas Weinreb, Verdugos, Víctimas, victoria, Vida Vaquera, Voir du pays
Doc Lisboa. Un festival que conta con seis salas nas que se están a pasar filmes de maneira simultanea, e ás que aínda se lle suman actividades paralelas e outro par de espazos con proxeccións máis esporádicas. Un festival no que chegar dunha sala a outra leva unha media de 20 a 45 minutos, aínda utilizando o metro. En resumo, un verdadeiro mastodonte cinematográfico. Loxicamente, imposible ver todo, tópico que se di en case todos os certames, pero aquí non esaxeramos.... Ler máis
Filed under NÚMERO 18, ZOOM IN · Etiquetado como alumno, archivo, arquivo, at berkeley, bomba, cárcel, cárcere, cine directo, contemplación, crónica, cuerpo, dans un jardin je suis entre, diario, Dispositivo, doc lisboa, documental, educación, Entrevista, Eric Baudelaire, estado, feminismo, festival, Frederick Wiseman, homosexual, human remains, Identidade, iunnan, james benning, João Pedro Rodrigues, kelly, locura, manicomio, Miguel Gomes, montaje, montaxe, nacion, Naturaleza, natureza, neoliberalismo, noces rouges, o corpo de afonso, paisaje, paisaxe, performativo, política, portrait of jason, prisión, prisón, profesor, rector, redemption, rei, reitor, shirley clarke, sistema, stemple pass, tecnología, tecnoloxía, tempo, terrorismo, the questioning, the ugly one, tiago afonso, til madness do us apart, tolemia, universidad, Universidade, wang bing, yunnan
“Repite unha mentira mil veces ata que se converta en realidade”
Joseph Goebbels
Diciamos na primeira crónica deste Sitges 2013 que o determinismo fatal apropiouse de boa parte das propostas da selección. Os dous títulos máis representativos, Only Lovers Left Alive (Jim Jarmusch, 2013) e The Congress (Ari Folman, 2013), contiñan ademais unha clara reflexión sobre os mecanismos de control social a través do poder das historias. A primeira imaxina uns vampiros,... Ler máis
Filed under NÚMERO 17, ZOOM IN · Etiquetado como bosque mitago, brillante mendoza, capitalista, cine, cinema, control social, corpo, cuerpo, detective, documental, erotismo, goltzius & the pelican company, Historia, ilena psikou, investigación, jorge dorado, l'autre monde, lanthimos, mentira, mindscape, montsegur, multidisciplinar, only lovers left alive, pang ho-cheung, paranormal, Peter Greenaway, pintura, poder, posesión, red, red social, rede, sapi, secostro, sexo, sistema, sitges 2013, teatro, terry gilliam, the congress, The Eternal Return of Antonis Paraskevas, the world's end, the zero theorem, verdad, verdade, virtual, vulgaria, xornalismo
