Dhogs, de Andrés Goteira
Din que unha xeración dura quince anos, pero canto dura unha xeración cinematográfica? Moitas veces, desde a crítica e a academia, trátase de poñer etiquetas a todo o que vemos, especialmente se iso que vemos é algo que escapa do cotián. Así, xorde con Dhogs, e con outros filmes coetáneos, a tentación de outorgarlle un nome a estes creadores ao igual que se fixo coa xeración do Novo Cinema Galego. Mais, acaso hai un cambio de xeración? Se ben é innegable que o NCG... Ler máis
Procesos #27 – Andrés Goteira
Se hai un proxecto que está en boca de todos desde hai meses, ese é Dhogs. O filme, ópera prima de Andrés Goteira (Meira, 1983), é unha aposta radical que irrompe con violencia no cinema galego con algo rematadamente orixinal. Cadrando co día das Letras Galegas, Dhogs chega ás salas de cinema despois dun percorrido por festivais no que colleitou louvanzas e galardóns a partes iguais. Nunha entrevista falabas de que antes de Dhogs fixeras xa algunha curta. En que momento... Ler máis
Procesos #21 – Eloy Domínguez Serén
Eloy Domínguez é de espírito curioso, todo lle fascina. Filma aquilo que o rodea co que teña na man, ben sexa un teléfono móbil ou unha cámara. Logo de colaborar como crítico na Radio Galega e de fundar A Cuarta Parede marcha para Suecia. Alí traballa como peón de obra e como camareiro, mais nunca abandona ese afán observador, reafírmase como cineasta e de aí xorde Pettring. Viaxa, indaga, aprende e tamén ensina. Filma a única hora de luz que os habitantes de Fauske... Ler máis
FESTIVAIS DE CINEMA: O ESTADO DA CUESTIÓN (e IV)
Cuarta parte Ruptura ou continuidade Josetxo Cerdán: Cando a min me ofreceron a dirección artística de Punto de Vista a oferta foi moi clara: entre tres e cinco anos de prazo. 2013 será o meu cuarto ano á fronte do evento (tres festivais máis un seminario, realizado neste pasado 2012) e o último. O acordo vaise a cumprir daquela segundo o pactado. Sinceramente, para min o feito de que a oferta incluíse un deadline era o mellor que podía pasar: sabía que tiña un tempo... Ler máis
FESTIVAIS DE CINEMA: O ESTADO DA CUESTIÓN (III)
Terceira parte As finanzas dun festival Javier Angulo: Paréceme que puxestes o dedo na chaga. Non podemos comportarnos como eventos estritamente comerciais, que só buscan audiencias e facer negocio. Sempre pensei e crin que os festivais de cinema, pola súa propia natureza, non teñen o que se chama ‘afán de lucro’ e tenden a ser deficitarios, máxime agora que as institucións públicas están en retroceso no que toca a investimentos en festivais e cultura, en xeral.... Ler máis
FESTIVAIS DE CINEMA: O ESTADO DA CUESTIÓN (II)
Segunda Parte Convidados, Actividades Paralelas e Publicacións Javier Angulo: Nós, na SEMINCI, distinguimos entre ‘participantes’ que veñen facer algo (presentar un filme, participar nas mesas redondas, presentar libros, etcétera), ‘convidados da industria’ (actores, directores sen filme, moitos distribuidores, institucións tipo Filmoteca, ICAA, FAPAE, EGEDA…), ‘convidados da prensa’ (prensa local, nacional e internacional) e finalmente ‘acreditados’,... Ler máis
FESTIVAIS DE CINEMA: O ESTADO DA CUESTIÓN
Os festivais de cinema do estado español enfróntanse neste momento a unha situación de incerteza económica que está a impactar tanto na súa selección como nas actividades paralelas. A isto súmaselle unha nova dificultade (ou virtude, segundo se mire) á hora de programar: a deslocalización de contidos na Internet, que posibilita un coñecemento amplo e instantáneo das películas por parte da cinefilia que congrega estes eventos. Agora que debemos, ante os recortes, reivindicar... Ler máis
MELANCHOLIA, de Lars von Trier
ESCU(L)PIR (NO) TEMPO Díxoo o propio Von Trier: “Melancolía é a miña resposta cinematográfica a Sacrificio de Tarkovsky”. Evidentemente pouco crédito, máis aló da pura provocación, se lle pode dar a un tipo que manifesta na presentación da súa película que Hitler era unha boa persoa. Pero todo isto, no fondo, non son máis que ‘boutades’, ruído de fondo anecdótico que non pode enmascarar unha realidade, que non é outra que estamos, probablemente,... Ler máis
DRIVE, de Nicolas Winding Refn
O ESCORPIÓN E A RA “Hai cen mil rúas na cidade. Se me dis o lugar e o momento, dareiche unha marxe de cinco minutos. Sen importar o que ocorra, durante ese cinco minutos son teu. Pase o que pase. Se sucede algo un minuto antes ou despois diso, quedas só. Compréndelo?”. As frases precedentes son pronunciadas polo protagonista de Drive en off mentres que en pantalla vemos como acepta un novo encargo. “E non poderás volver localizarme neste teléfono”, espeta ao seu... Ler máis
ATTACK THE BLOCK, de Joe Cornish
OS PARADIGMAS HEROICOS DO NOVO SÉCULO Á hora de tratar, de narrar, de representar a marxinalidade, os baixos fondos da sociedade e as súas facetas menos agradables aos ollos do “espectador medio”, o cine británico é único e inimitábel. Levan moitos anos erixíndose na maior referencia do cine de temática e reflexión social, a miúdo con compoñente combativa. De feito, pode considerarse todo un grande xénero independente na súa industria, e como tal, pode (e debe)... Ler máis