ARRIVAL, de Denis Villeneuve

Despois de ducias de blockbusters protagonizados por policías, avogados ou médicos, profesións en teoría moito máis cinemáticas, chega a rara ocasión en que o colectivo que capitanea un dos filmes da tempada hollywoodiense é o de tradutores e filológos. Máis aló do moito que se viralizou no Galitwitter a secuencia da orixe do portugués, a priori calquera espectador con mínimas nocións de lingüística gozará cunha película cuxa premisa mestura a hipótese de Sapir-Whorf... Ler máis

O MELLOR DO LUSTRO 2010-2014

1. Boyhood (Richard Linklater, EUA, 2014) – 44 puntos / 7 votos 2. La vie d’Adèle (Abdellatif Kechiche, Francia, 2013) – 37/9 3. The Act of Killing (Joshua Oppenheimer, Dinamarca / Noruega / Reino Unido, 2012) – 37/7 4. Amour (Michael Haneke, Austria / Francia / Alemaña, 2012) – 35/6 5. A torinói ló (Béla Tarr & Ágnes Hranitzky, Hungría / Francia / Alemania / Suiza / EUA, 2011) – 33/5 6. La grande bellezza (Paolo Sorrentino, Italia /... Ler máis

O ESPECTÁCULO DA VIDA

O relato vai, volve, muta, non hai xeito de tiralo da cabeza: temos a estrutura narrativa marcada a lume no pensamento, na nosa propia linguaxe. Cada vez que tentamos artellar dúas frases, dúas ideas ou mesmo dúas imaxes creamos ligazóns que, sumadas, van cara algures. Pasada a fase heroica modernista, na que os artistas exploraron os límites do discurso e da linguaxe (pensai en Beckett, pensai na dificultade de entender as súas obras e na fascinación que producen), a... Ler máis

TRAUMATISMO CINEMATOGRÁFICO

Todos estamos traumatizados, dun xeito ou doutro, con máis ou menos motivos. Todos sufrimos algunha desgraza, desgusto ou mala experiencia que nos deixou unha fonda pegada. No mellor dos casos, o trauma fica gardado no noso inconsciente como unha mala lembranza, como unha peza máis da nosa identidade; mais no peor, o trauma emerxe unha e outra vez, fóra de control e de contexto, até converternos nalguén que, como dicían na miña aldea, ‘está mal dos nervios’.... Ler máis

THE TREE OF LIFE, de Terrence Malick

MALICK, DEUS DA CINEFILIA · Resulta curioso que a cinefilia aínda conte con certos ídolos (no sentido máis relixioso da palabra) nun momento no que a tiranía dos mercados gañou a batalla, afastando todo rastro de espiritualidade das nosas vidas cotiás. Que precisamente o obxecto de adoración desta tempada sexa The Tree of Life, de Terrence Malick, non deixa de ser irónico, dado que o filme é un tratado teolóxico en toda regra. Co Kubrick de 2001: A Space Odyssey como... Ler máis

FRANKENSTEIN INCOMPRENDIDO

E se arlecchin t’invola colombina, ridi, pagliaccio… E ognum applaudira! tramuta in lazzi lo spasmo ed il pianto; In una smorfia il singhiozzo e’l dolor… Ridi pagliaccio, sul tuo amore infranto! Ridi del duol che t’avvelena il cor! Pagliacci, Ruggero Leoncavallo Sitges non deixa de recibirse polos escépticos como un festival de sangue e tripas cando xa queda distante ese 1992 onde 'The Silence of the Lambs' acaparaba os cinco premios máis... Ler máis

AUTORÍA DE XÉNERO, COLLEITA 2010-2011

É habitual nas conversas cinéfilas escoitar que a dicotomía entre cinema de autor e de xénero está superada. Canto maior é a necesidade de evidenciar algo, menos certo adoita ser. O posmodernismo tróuxonos exercicios referenciais e metafílmicos que acabaron por converter o propio ensaio sobre o xénero nunha pegada autoral. Os Coen ou Quentin Tarantino son boa mostra disto. Pola contra, Hollywood segue xogando sobre seguro, e semella que non quere traizoar estas categorías,... Ler máis