Procesos #16 – Alberto Gracia
O paso de Alberto Graciaipor Róterdam foi fugaz, non porque quedase poucos días na cidade holandesa, senón porque con el o tempo pasa rapidamente. Atopámonos por primeira vez en Cinerama, no primeiro pase da súa película, a “Estrea Mundial”. Todo sexa dito, ao equipo desta pequena produción de 10,000 euros, o titular parécelles un tanto absurdo. Aínda que o “absurdo”... Ler máis
RECICLAXE INTERTEXTUAL: A SEMIÓTICA NO CINEMA
No momento inmediatamente anterior a sentarnos comodamente en casa ou na butaca dun cinema, curioseamos sobre a idea de que é o que imos observar? En que imos fixar o ollo á hora de ver cinema? Ou, máis aínda, preguntámonos por que vemos cinema? Con frecuencia, a nosa mirada cara o cinema está condicionada pola palabra allea. Con isto refírome aos discursos provenientes... Ler máis
RENOIR, de Gilles Bourdos
Renoir Vs. Renoir Nos días da Primeira Guerra Mundial, un ancián move un pincel entre os seus dedos artríticos baixo a etérea luz da campiña francesa. A vila é Cagnes-sur-mer, situada na Costa Azul, e o ancián non é outro que Pierre-Auguste Renoir. O mestre impresionista loita por non perder o seu espírito creativo fronte á súa doenza, ao falecemento da súa amada esposa... Ler máis
“MÁIS QUE UN CINEASTA, SON UN CAMARÓGRAFO E UN OPERADOR DE PROXECCIÓN”
A (S8) Mostra de Cinema Periférico permitiunos este ano descubrir a figura de Claudio Caldini (Bos Aires, 1952), unha das principais voces do cinema experimental arxentino, reivindicado non fai moito no seu país e, de alí, ao mundo. O que máis impactou nestas sesións foi quizais a capacidade do artista para dotar de múltiples lecturas as súas películas, proxectándoas en... Ler máis
VILA DO CONDE 2013: A MÃE E O MAR
O Método Tocha, Opus 4 Ler este artigo na súa versión orixinal en portugués Logo de Balaou (2007), É na Terra, não é na Lua (2011) e Torres & Cometas (2012), Gonçalo Tocha prosegue coa súa viaxe e cos seus diarios cinematográficos. Malia abordar realidades moi concretas (São Miguel, Corvo, Guimarães e Vila Chã), os seus filmes teñen algo en común, o método:... Ler máis
VILA DO CONDE 2013: CONAKRY
Ler este artigo na súa versión orixinal en portugués Unha lección de historia e de cinema. Sobre todo de cinema. Isto é o primeiro que suxire o filme de Filipa César presente na competición nacional do Curtas 2013. Conakry (Filipa César, 2013, 11 min) é un simple plano-secuencia filmado na Casa das Culturas do Mundo en Berlín coa participación da escritora portuguesa... Ler máis
VILA DO CONDE 2013: REI INÚTIL E GAMBOZINOS
O pasado mes de xullo celebrouse a vixésimo primeira edición do festival Curtas Vila do Conde, onde o gran premio do festival foi para a curtametraxe Carosello (Jorge Quintela, 2013). O noso colaborador habitual Paulo Cunha estivo seguindo a competición portuguesa durante varios días, e alí detectou unha serie de constantes que esta semana nos vai explicar ao longo de tres... Ler máis
FID MARSEILLE 2013: TEATRO E IMAXE
Esta crónica é a continuación doutra centrada nos aspectos performativos que imperaron na selección deste ano do FID Marseille. Varios filmes interrogáronse sobre as relacións entre o teatro e o cinema. (FOTOGRAMA: 'Trois strophes sur le nom de Sacher', de Chantal Akerman) Teatro Diciamos no anterior artigo sobre o FID Marseille que Gilles Grand programara unha das... Ler máis
FID MARSEILLE 2013: UN FESTIVAL FALADO
O FID Marseille deste ano trazou un mapa de tendencias diverso e moi estimulante. Por esta razón, decidimos dividir a nosa crónica en dúas partes, para poder dedicarlle o espazo que merece a cada unha delas. Esta primeira céntrase na relación dos filmes coa palabra e no carácter performativo de moitas das propostas. Seguirá outra que indague na exploración visual dalgúns... Ler máis
LA MIGLIORE OFFERTA, de Giuseppe Tornatore
A priori, a sinatura de Giuseppe Tornatore tería que ser un aval para La migliore offerta (2013), sobre todo cando este filme chega á carteleira en plena seca estival. Antes e despois da súa estrea mencionouse unha e outra vez o bo sabor de boca que deixara, hai xa un cuarto de século, Nuovo Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988); un sabor, que, para algúns rezumaba demasiado... Ler máis
