HITCHCOCK EN TRUFFAUT

 Se, de súpeto, o cinema tivera que ser sen banda sonora e volver, de novo, a ser unha arte muda, entón, moitos directores veríanse destinados ao desemprego. Pero, entre todos os supervivintes estaría Alfred Hitchcock, e todo o mundo decataríase, ao fin, de que el é o mellor director de cine do mundo. (François Truffaut) A confesada admiración do director francés François... Ler máis

UNHA CRÓNICA DE 240 DÍAS EN COLOMBIA: DO NQS DE BOGOTÁ AO FICCI DE CARTAXENA DE INDIAS

Europa, ao meu ver, é como aquel ancián que xa pasou por todas as súas fases vitais, e agora, mirándose fixamente a uns ollos azul cobalto no espello do seu baño ben iluminado de mármore cor marfil, reflexiona de forma cómoda e fría sobre todo o que fixo. Sen xulgarse e sen arrepentirse de nada, ata chegar a xustificarse silenciosamente. Ese ancián comprensivo, sabio, gran... Ler máis

REIVINDICANDO A ANTONIO MAENZA, O CINEASTA, NON O MALDITO

Intentaremos non repetir todo o xa dito sobre Maenza ao longo deste texto, é dicir, intentar fuxir de todos os clixés xa consabidos e preexistentes que existen sobre a figura do cineasta turolense. Aínda que por desgraza descoñecido para a maioría do público, tanto xeralista como máis especializado, sen lugar a dúbidas o adxectivo que acompaña o nome de Antonio Maenza é... Ler máis

TRANSEÚNTES, de Luis Aller

A aparición na carteleira dunha película que leva 20 anos na súa elaboración sempre é unha boa noticia, máis aínda se provén dun director e unha equipa que demostran unha filiación cinéfila que traspasa a contorna da sala para chegar ás aulas, os seminarios e outros ámbitos de formación. Cómpre recordar aquí que o valente proxecto levado a cabo pola produtora El... Ler máis

MISS LEDYIA, de José Gil

O pasado 4 de marzo, o Teatro Principal de Pontevedra acolleu o 100 aniversario de Miss Ledyia, primeira película de ficción galega, rodada no 1916 por José Gil. Un século atrás, tamén na cidade de Pontevedra, a equipa da película inauguraba unha nova senda da cultura galega na que os éxitos e a fama internacional chegaría cos anos posteriores. O presidente da Academia... Ler máis

MUSTANG, de Deniz Gamze Ergüven

O cine turco leva máis de unha década loitando por una maior cuota de mercado no ámbito nacional, asi como tamén por un maior recoñecemento internacional. Con Nuri Bilge Ceylan e Semih Kaplanoğlu este gañou un maior seguimento a través de circuitos de festivais, nembargantes; o recoñecemento no extranxeiro de directores máis xóvenes segue a ser unha difícil tarefa. O... Ler máis

PUNTO DE VISTA 2016: DA PALABRA E O XESTO

Xa comentamos o pasado ano que Punto de Vista segue a ser un festival de compromiso político, escorado cara terreos de carácter máis poético dende que Oskar Alegría tomou a dirección artística. Retrospectivas como a de Margaret Tait na anterior edición, ou a de Jean-Daniel Pollet nesta ocasión, evidencian esa querenza. Pero é na sección oficial onde se toma o pulso a... Ler máis

LABO, DOS MECANISMOS DA MEMORIA

Labo é unha sección ben interesante en Clermont-Ferrand. Entrar a ela supón entregarse ao descoñecido. No afán integrador do festival, un pode atoparse con performances filmadas, animacións abstractas, pezas de vídeo-arte, ficcións que pulverizan a idea tradicional da narrativa fílmica, ou documentais que botan por terra a veracidade que se lles presupón. Sobre a capacidade... Ler máis

CARLO PADIAL (2/2): “SE HAI UNHA PELI NA QUE POIDA SAÍR MIGUEL NOGUERA, PARA MIN É PERFECTO”

Continuamos a entrevista ao ía seguinte con Miguel Noguera. Recén chegado ao Festival, presenta xunto a Padial Taller Capuchoc dentro dunha sección do Festival de Cine Europeo de Sevilla adicada ao cine de contra-comedia máis arriscado. Noguera, máis coñecido polos seus libros, Hervir un oso ou Ultraviolencia, afronta nesta película unha das súas poucas incursións no... Ler máis

DÚAS PERSOAS

 Paredes brancas de hospital. Nada pendurado nunha habitación na que podes pasar anos, días ou tan só unhas horas. Non hai nada que facer ante algo que non se pode controlar. As conversas entrelázanse con longos silencios que resoan contra as paredes baleiras. Tan só queda agardar. O espazo comeza a habitar dentro de ti. Aos tempos de espera súmanselle visitas, risas puntais... Ler máis