Laura Montero Plata

Artigos de Laura Montero Plata:

    BOYHOOD, de Richard Linklater

    Entre o comercial e o autoral, o cineasta norteamericano Richard Linklater leva case tres décadas compartindo co espectador o seu concepto sobre a sétima arte. Se internacionalmente o seu recoñecemento chegaría en 1991 con Slacker (1991) –unha película experimental na que retrataba 24 horas na vida de varios personaxes da paisaxe urbanística de Austin–, para quen estas... Ler máis

    HOW TO TRAIN YOUR DRAGON 2, de Dean DeBlois

    Desde el estreno Antz (Eric Darnell & Tim Johnson, 1998), la carrera de DreamWorks Animation ha discurrido, aparentemente, a la sombra de Pixar. Con casi una treintena de películas a sus espaldas, la compañía norteamericana ha presentado toda una serie de historias destinadas a un público infantil-familiar que, si bien han gozado de éxito en la taquilla, no han conseguido... Ler máis

    風立ちぬ (THE WIND RISES), de Hayao Miyazaki

    La última película del cineasta de animación japonés Hayao Miyazaki, con la que precisamente ha decidido interrumpir su carrera como realizador de largometrajes, es una obra atípica en muchos sentidos. Criticada y aclamada a partes iguales, su canto de cisne supone un cierre meditado para el conjunto de su filmografía. Los guiños y alusiones se suceden y, en ella, se resumen... Ler máis

    L’IMAGE MANQUANTE, de Rithy Panh

    Desque os Khmers Vermellos tomaron o control de Cambodia o 17 de abril de 1975, a vida do director Rithy Panh estivo marcada polo pasado e a actualidade do seu país natal. Documentalista tenaz, certeiro e renovador, Panh desenvolveu ao longo dos seus máis de vinte anos de traxectoria profesional unha ollada inquisitiva cara ao trauma e a súa posíbel representación fronte á... Ler máis

    MUROS INVISÍBEIS / TRAUMAS INDIVIDUALMENTE COLECTIVOS NO CINEMA DE HIROKAZU KORE-EDA

    Disque a vida está construída de tal xeito que ninguén pode vivila só. Por iso, non abonda con que as flores teñan pistilos e estames. Precisan que un insecto ou o vento leve o pole dun estame até o pistilo. A vida contén a súa propia ausencia, o seu propio baleiro, que só pode encher o outro. O mundo é a suma dos demais. Con todo, non sabemos, e tampouco nos contan que... Ler máis

    DJANGO UNCHAINED, de Quentin Tarantino

    Que Quentin Tarantino é un cineasta controvertido é un feito indiscutíbel. Amado e odiado a partes iguais, a súa carreira está marcada pola súa cinefilia e gusto polo cinema de culto, a súa capacidade para rescatar vellas glorias, as súas narrativas violentas e un sentido do humor vándalo, ferinte e mordaz. Nunha filmografía tan coherente como ateigada de matices, a... Ler máis

    LA VIE D’ADÈLE, de Abdellatif Kechiche

    Quinta longametraxe do cineasta franco-tunisiano Abdellatif Kechiche, La vie d’Adèle (2013) está baseada na novela gráfica Le bleu est une couleur chaude da debuxante francesa Julie Maroh (2010). Deste relato, porén, o director só toma aquilo que lle interesa, dirixindo a súa atención cara algo completamente diferente: rexeita a militancia homosexual do orixinal para... Ler máis

    12 YEARS A SLAVE, de Steve McQueen

    Ao longo da súa historia, o cinema norteamericano ten manifestado en diversas ocasións o seu interese sobre a barbarie e efectos da escravitude nos EUA. Este mesmo ano asistimos á estrea de dúas películas que, de forma diametralmente oposta, abordaban a cuestión: Django Unchained (Quentin Tarantino, 2012) e Lincoln (Steven Spielberg, 2012). Agora súmase a esta listaxe a... Ler máis

    KIM JEE-WOON: A VERSATILIDADE DO PATETISMO

    – “Tiveches un pesadelo?“ – “Non“ – “Tiveches un soño triste?“ – “Non“, dixo o discípulo – “Tiven un soño agradable“ – “Entón, por que choras?” O discípulo respondeu con calma mentres secaba as súas bágoas: -“Porque o soño que tiven non pode facerse realidade?” A... Ler máis

    そして父になる (LIKE FATHER, LIKE SON), de Hirokazu Kore-eda

    Até 2013, Hirokazu Kore-eda viviu á marxe do gran público xaponés. O seu cinema moveuse na fronteira, nos circuítos alternativos e, sobre todo, en Occidente e nos seus máis prestixiosos festivais cinematográficos. Se facemos unha breve revisión dos datos que os seus últimos filmes lograron en Xapón, descubrimos con asombro que as cifras son irrisorias: 歩いても 歩いても... Ler máis