SI ME BORRARA EL VIENTO LO QUE YO CANTO, de David Trueba

– Una última pregunta Chicho: ¿Queda alguna revolución pendiente? – Todas, ya que ninguna de ellas se ha concluido debidamente. Parece casi una casualidad que pocas semanas después de la exhumación de Franco, Si me borrara el viento lo que yo canto (David Trueba, 2019) comience con imágenes de este entierro. Sin embargo, lejos de una casualidad, esto es una muestra del mucho trabajo que queda por hacer en materia de memoria histórica y de recuperación del... Ler máis

SEFF 2018: LAS NUEVAS OLAS

Festival de Sevilla significa Las Nuevas Olas. Esta sección es el tradicional lugar de refugio para aquellas películas arriesgadas e innovadoras, las que se atreven a cruzar los límites del cine para trazar caminos aún no descubiertos o dinamitar por los aires los que ya existen. Ser público de esta sección supone abrir los ojos y dejarnos llevar por los filmes, juzgándolos solo cuando varios días permitan que nuestro juicio repose y analice lo visto. Los primeros impulsos... Ler máis

COMOARA, de Corneliu Porumboiu

Al invocar la Nueva Ola Rumana, uno de los movimientos más pujantes e identificables de los últimos años dentro del cine global, se tiende a pensar en unos rasgos formales y temáticos casi inamovibles. En efecto, la revisión histórica y el atasco social que ha producido en el país la herencia comunista atraviesan las filmografías ya no sólo de los Cristi Puiu, Cristian Mungiu o Radu Muntean, sino también de los primeros cineastas que empiezan a asomar bajo la sombra... Ler máis

FID MARSEILLE 2014: MIS EN SCÈNE

Este artigo é a continuación doutra crónica que publicamos hai uns días, separada debido á súa extensión, e que podes consultar aquí. OBSERVAR: O TRAZO DA CÁMARA As institucións psiquiátricas son un obxecto de estudo común na historia do cinema. Aí temos as totémicas Titicut Follies (Frederick Wiseman, 1967) ou San Clemente (Raymond Depardon & Sophie Ristelhueber, 1982) que, aínda a día de hoxe, semellan marcar dende discursos distintos mais complementarios,... Ler máis

THE ACT OF KILLING, de Joshua Oppenheimer, Christine Cynn & Anonymous

Masacre. Ficción. Catarsis “This is not fake! This is not fake!”. Una voz traspasa la pantalla mientras el espectador contempla una primera escena desconcertante que más bien parece inspirada en un spot publicitario kitsch o en una epopeya de Bollywood: Bailarinas de corte balinés danzan bajo una onírica cascada acompañando los arrítmicos movimientos de un anciano con una túnica negra y un hombre travestido embutido en un traje de lentejuelas azul chillón. El fake... Ler máis