INFORME: CINECLUBISMO EN GALIZA

Unha sala de cinema, mediana. Cadeiras de veludo, pequenas, estreitas. Cores pasteis. O chan é de madeira, e renxe. Os espectadores escoitan a unha persoa falando fronte a eles. A pantalla está en branco, logo dunha proxección. A xente é nova. Leva cabelos longos. Hai moitas barbas na sala, moitos cigarros acesos e moito fume. É un cineclube. A imaxe mental que temos dun cineclube. Algo anacrónica, por certo, ancorada nos anos setenta. Un cineclube, porén, vén sendo calquera... Ler máis

OS CINÉFILOS GALEGOS, Á PROCURA DE SALAS

Meu tío conta nas comidas familiares a mesma historia, como unha vez ao ano, para seguir a tradición. De como a miña nai o levou ver un tostón de filme lentísimo, que non acababa máis. A experiencia debeuno deixar traumatizado, pois décadas despois, ese recordo segue vivo na súa memoria. Polo que din, era unha de Bergman. Non están seguros, mais cren que El manantial de la doncella (1960). Sempre gustei desa historia, porque como cinéfilo posmoderno (ou algo así), nunca... Ler máis

ENTREVISTA A LUIS MIÑARRO

“A FUNCIÓN DO PRODUTOR É PRODUCIR TALENTO” ·  A produtora Eddie Saeta áchase no Passatge Permanyer, un dos recunchos máis intocados de Barcelona. Accédese a el a través dunha reixa de metal que dá paso a unha das poucas rúas empedradas da cidade nas que aínda soa o eco dos cascos dos cabalos. Un espazo moi cinematográfico. Despois, durante a entrevista, Luis contarame que as súas catro últimas producións son en certo xeito historias de pantasmas, de... Ler máis