A segunda grande tendencia do Doc Lisboa 2013 (primeira crónica aquí) foi o diario filmado. O vencedor desta edición, Joaquim Pinto e a súa E Agora? Lembra-me (2013) estaba na boca de todos, para ben ou para mal, pois esta longa do mítico deseñador de son, ante todo, non deixa indiferente. Ao longo de algo máis de dúas horas e media, Pinto analiza todos os costados da súa experiencia co sida, e como iso impacta na súa vida persoal, especialmente na relación de parella.... Ler máis
Filed under NÚMERO 18, ZOOM IN · Etiquetado como a campanha do creoula, alan berliner, Alzheimer, andre valentin almeida, aventura, bill morrison, brigadas rojas, brigadas vermellas, canibalismo, cervantes, cine portugues, cinema portugués, contemplación, danny lyon, diario, doc lisboa, documental, documentario, e agora lembra-me, ed van der elsken, edwin honig, emigración, exploración, federico rossin, First Cousin Once Removed, found footage, François Truffaut, Frederick Wiseman, fuxida, harvard sensory ethnography lab, heart beats, Holocausto, huida, illas salvaxes, inmigración, islas salvajes, joaquim pinto, just ancient loops, la maison de la radio, le chagrin et la pitié, luso, man ray, marcel ophuls, Marco Martins, memoria, Metraje encontrado, metraxe atopada, mítico, montaxe, morte, moving stills, muerte, música, nazi, nicolas philibert, ocupación, Pacho Velez, Pedro Neves Marques, pessoa, pippo delbono, portugal, religión, Relixión, robert frank, salazar, salome lamas, sangue, sida, Stephanie Spray, táctil, terra, theatrus orbis terrarum, tierra, transcendente, trascedente, Twenty-One Twelve The Day The World Didn't End, último cinema portugués, un voyageur, Where to Sit at the Dinner Table
Que o xénero é un bo caldo de comentario político non é nada novo. En Sitges sábeno, e todos os anos colan algunhas propostas que, máis aló da súa vontade de entreter, intentan cas súas imaxes e historias condenar situacións que definen a sociedade dos nosos tempos. O caso máis paradigmático e desenfadado desta edición foi The Green Inferno (Eli Roth, 2013), filme de sal groso sobre uns universitarios devorados por caníbales no Amazonas. O irónico radica en que... Ler máis
Filed under NÚMERO 17, ZOOM IN · Etiquetado como axuda humanitaria, ayuda humanitaria, barroco, big bad wolves, canibalismo, dark touch, eli roth, experimental, Jean-Claude Brisseau, la fille de nulle part, leviathan, maltrato, marina de van, poetica, política, sionismo, the green inferno, tortura, white epilepsy
