O triángulo da tristeza, de Ruben Östlund
O mecanismo que mantén un cruceiro a flote componse dunha gran cantidade de pequenos elementos de enxeñería, que sen ser moi atractivos de por si, traballan xuntos dende o anonimato para crear esa preciosa imaxe final dunha embarcación capaz de navegar os mares. Se algún destes pequenos e descoñecidos elementos falla ou non se comporta como debería, todo o sistema corre o risco de virse abaixo, causando graves problemas aos seus tripulantes. O mesmo podería dicirse... Ler máis
Tres, de Juanjo Giménez
Juanjo Giménez é un director novel que se sae da regra, non xa polos anos que ten (a idade, para min, poucas veces define algo), senón polo seu traballo na industria, o seu labor como profesor e a experiencia na curtametraxe que atesoura. Xénero que soubo espremer ao máximo, e que o levou en 2016 a ser o primeiro español en gañar a Palma de Ouro do festival de Cannes á mellor curtametraxe por Timecode, unha pequena e sutil historia sobre uns vixiantes de seguridade dun... Ler máis
CANNES 2016: GRIS PALMARÉS DUNHA ERA XURÁSICA
A última xornada do festival de Cannes estivo marcada pola recuperación dos filmes de sección oficial en varias salas do Palais, e dende logo, pola gala de clausura na que se deu a coñecer o palmarés. Antes de entrar nel, repetir iso de que a elección dos galardoados é sempre a decisión persoal dunhas poucas persoas, e non ter por que coincidir coas tendencias que se intúan nas críticas lidas e escoitadas estes días pasados da man dos profesionais que asistimos a este... Ler máis
UN LUSTRO DE CINEMA
Vaites, manda truco: preguntamos aos nosos colaboradores cal é o mellor filme do lustro e van e elixen Boyhood (Richard Linklater, 2014), un título deste ano, antes mesmo de que publiquemos a escolma do mellor do ano. Porén, Boyhood é un filme tanto de 2014 como de 2010, ou mesmo de 2005, posto que Richard Linklater botou doce anos filmando a vida de Mason / Ellar Coltrane. Dende esta perspectiva, Boyhood ben pode ser o mellor filme do lustro, do século, do milenio! Hipérboles... Ler máis
LA VIE D’ADÈLE, de Abdellatif Kechiche
Quinta longametraxe do cineasta franco-tunisiano Abdellatif Kechiche, La vie d’Adèle (2013) está baseada na novela gráfica Le bleu est une couleur chaude da debuxante francesa Julie Maroh (2010). Deste relato, porén, o director só toma aquilo que lle interesa, dirixindo a súa atención cara algo completamente diferente: rexeita a militancia homosexual do orixinal para centrarse exclusivamente no espertar sexual de Adèle -Clementine na novela gráfica- e nos seus... Ler máis
