Curtas Vila do Conde 2023: Camiños da ficción

Natureza humana, de Mónica Lima (2023) “A procura leva implícita a forma da esperanza (…) e a esperanza inclúe, en si mesma, o dinamismo da procura.” Leo estas palabras do filósofo catalán Josep Maria Esquirol no tren de volta a Porto tras uns días no Curtas Vila do Conde, que este ano celebrou a súa 31.ª edición, e paréceme recoñecer nelas unha síntese do que supón un festival destas características. Poderiamos dicir que a curtametraxe é un formato que privilexia... Ler máis

Cannes 2023 (V): as curtas son de estudantes?

Man in Black, de Wang Bing Persiste esa crenza estúpida e difícil de tombar de que as curtas son un formato de aprendizaxe. Pois ben, este ano Cannes programou pezas breves, ademais da xa comentada de Jean-Luc Godard, de Wang Bing, Pedro Costa e Man Ray. Serven para desmentir esta aseveración tan repetida? O chinés asina en Man in Black (2023) un exercicio que está entre a performance, o documental confesional e unha sinfonía audiovisual, na que a música do compositor Wang... Ler máis

VITALINA VARELA, de Pedro Costa

© NUMAX Distribución “Vitalina… Os meus sentimentos. Chegaches tarde, o teu marido está enterrado desde hai tres días. Aquí en Portugal non hai nada para ti. O seu fogar, non é o teu fogar. Volve á túa terra.” Pero Vitalina Varela non volve. Insiste en vivir na casa do defunto Joaquim, o home que a abandonou fai 25 anos. Desta sinxela premisa, a permanencia de Vitalina en Portugal tras descubrir que chegou tarde, co marido que a abandonou xa morto e enterrado,... Ler máis

FILMADRID 2018: MENTRES HAXA LUZ (II)

Foto: Christine LB Podes ler a primeira parte desta crónica aquí. 4. Vangardas Por outro lado, e como xa é costume, na competición análoga de Vangardas apostouse por recopilar filmes que pretenden facer da forma a súa principal arma de resistencia. A selección volveu a amosar as súas múltiples posibilidades albergando desde Between Relating and Use (Nazli Dinçel), unha das pezas máis pulidas dese continuo sobre a relación cinema-corpo que é a filmografía da directora... Ler máis

FILMADRID 2018: MENTRES HAXA LUZ (I)

1. Prólogo Seguir de preto a curta historia dun festival, máis cando os seus primeiros pasos van paralelos no tempo ao crecemento dun mesmo como cinéfilo, permite sacar conclusións globais raramente factibles en calquera outra circunstancia. No caso de Filmadrid, se nos paramos a lembrar o espírito co que naceu nunha noite de xuño de 2015, a súa evolución ata o momento actual só pode adxectivarse cun inusual entusiasmo. Con idéntica mirada retrospectiva, podería afirmarse... Ler máis

ON THE BEACH AT NIGHT ALONE, de Hong Sang-soo

Un dos textos máis fermosos que puiden ler este ano sobre a crítica de cinema é a transcripción do discurso que Roland Barthes adicoulle a Antonioni durante a homenaxe realizada ao cineasta na cidade de Bolonia. Nel, Barthes sinalaba as características que fan a un cineasta moderno e, en consecuencia, enumeraba tres virtudes que caracterizan a un verdadeiro artista: “a vixilancia, a sabedoría e a máis paradóxica de todas, a fraxilidade”. Aínda que o discurso ía dirixido... Ler máis

Procesos #25 – CGAI

Situado no corazón da cidade herculina, o Centro Galego de Artes da Imaxe (CGAI) compatibiliza o traballo de exhibición do cinema actual máis destacable con ciclos de cinema clásico. A sala, lugar de culto para os cinéfilos galegos, é tamén o escenario de citas como a Mostra de Cinema Periférico (S8) e o sitio onde o público ten a ocasión de coñecer a directores coma Albert Serra, Carla Simón ou Pedro Costa. No pasado 2016, o CGAI cumpriu 25 anos nun momento marcado... Ler máis

SAN SEBASTIÁN 2017 (III): PERLAS, HORIZONTES LATINOS, NOVOS DIRECTORES E OUTROS

Perlas Atendendo á tradición recente, Perlas dispónse como a sección máis complacente de San Sebastián. Cos seus títulos, escollidos entre os máis aclamados previamente en Cannes, Berlín ou Venecia e habitualmente asinados por grandes nomes, o festival trata de aportar cada ano un plus de prestixio á selección. Porén, en contrapartida ao xa mencionado auxe de Zabaltegi-Tabakalera, a dinámica deste ano deviu máis inesperada que outras citas. Quizais como consecuencia... Ler máis

CURTAS 2017: A BOLA DE CRISTAL

O Teatro Municipal de Vila do Conde converteuse por uns días nunha enorme bola de cristal na que puidemos enxergar o pasado, o presente e o futuro do cinema portugués: nela vimos pezas que complementan traxectorias sólidas e lonxevas, como o autorretrato Où em êtes-vous, João Pedro Rodrigues (João Pedro Rodrigues, 2017), premiado como mellor filme da competición nacional; descubrimos tamén aos novos herdeiros de determinadas liñaxes egrexias, como Farpões Baldios (Marta... Ler máis

PEDRO COSTA: “UNHA DAS COUSAS QUE DESCUBRÍN É QUE ME SINTO MÁIS CÓMODO FILMANDO INTERIORES”

Fotografía: Óscar Orengo A primeira sensación que teño ao ver a Pedro Costa (Lisboa, 1959) tomando un café e mirando os libros de NUMAX é a de estar a piques de entrevistar a unha persoa pouco faladora, tímida. Recén chegado da preestrea do Cavalo Dinheiro en Madrid, entendo o cansancio e mentalízome para realizar todas as preguntas que traio anotadas. Entramos na sala e sentamos nas butacas da cuarta fila. Doce minutos despois de presionar o REC doume conta de que a... Ler máis