Cannes 2023 (V): as curtas son de estudantes?

Man in Black, de Wang Bing Persiste esa crenza estúpida e difícil de tombar de que as curtas son un formato de aprendizaxe. Pois ben, este ano Cannes programou pezas breves, ademais da xa comentada de Jean-Luc Godard, de Wang Bing, Pedro Costa e Man Ray. Serven para desmentir esta aseveración tan repetida? O chinés asina en Man in Black (2023) un exercicio que está entre a performance, o documental confesional e unha sinfonía audiovisual, na que a música do compositor Wang... Ler máis

Mandibules, de Quentin Dupieux

O verán adoita a ser o momento no que o cinema se enche de propostas lixeiras que non atoparon espazo durante o resto do ano. Así, é normal que un dos xéneros que máis aparezan nas carteleiras sexa o da comedia: nada entra mellor cando aperta a calor que o aire acondicionado da sala de cinema e 90 minutos de risas. Con todo, tamén é o clima perfecto para arriscar con filmes que non adoitan ter un gran público pero que, o que teñen, é fiel. Recoñezo que esta situación... Ler máis

ANDREA JAURRIETA: “TÓDOLOS MEUS FILMES TRATAN SOBRE A FUXIDA”

Andrea Jaurrieta (Iruñea, 1986) vén de estrear a súa primeira longametraxe, Ana de día. Este filme, protagonizado por Ingrid García-Jonsson, conta a historia dunha moza que un día descobre que ten unha dobre idéntica a ela que está a vivir a súa vida, ocupando o seu lugar. En troques de facer algo respecto diso, o personaxe aproveita para fuxir e espremer a súa liberdade. Jaurrieta estudou dirección cinematográfica na ESCAC e arte dramática no Laboratorio William... Ler máis

THE FAVOURITE, de Yorgos Lanthimos

Mellor película do ano segundo o American Film Institute; premios ao mellor filme independente británico, mellor dirección, mellor actriz protagonista (Olivia Colman) e actriz de reparto (Rachel Weisz), mellor fotografía, deseño de vestiario, maquillaxe, deseño de produción e guión nos British Independent Film Awards; galardóns para á interpretación das actrices (especialmente para Colman) outorgados pola Chicago Film Critics Association, o Festival Internacional de... Ler máis

F.J. OSSANG: ZONAS DE CHOQUE

Entrevistado no Festival de Cine Europeo de Sevilla, onde presentaba o seu novo filme, 9 doigts (2017), F.J. Ossang evoca neste encontro a súa relación coa escritura, o cine mudo e mesmo cos xéneros cinematográficos. Gustaríame comezar por describir o estilo da súa obra. Dise a miúdo que fai filmes crepusculares, case apocalípticos. Si, na medida en que sempre hai este dobre aspecto no Apocalipse. Tamén é o momento en que un misterio se revela. Digamos que se produce... Ler máis

CURTOCIRCUITO 2017: TEDDY WILLIAMS, FILMAR OU FILMAR

Un ano máis Curtocircuito achega a un cineasta emerxente a posibilidade de amosar o seu cinema dentro dunha retrospectiva encadrada na sección Púlsar. Teddy Williams (Buenos Aires, 1987), galardoado na sección Cineasti del presente do Festival de Locarno, achegará a Compostela os seus traballos que xa pasaron por festivais coma Cannes ou FIDMarseille. Un cinema estraño no que a cámara adopta unha inquietude constante, un movemento eterno, que levou a Williams a ser considerado... Ler máis

DOC LISBOA 2016 (III / III): A SÚA PRAIA É A NOSA PRAIA

Mergullarse na competición portuguesa do último Doc Lisboa significou viaxar ao Xapón, a África ou ao Brasil sen sequera saír de Lisboa. Os títulos seleccionados deron continuidade ao impulso luso de ir á procura de novos horizontes no alén mar, ao mesmo tempo que exploraban os espazos cotiás, as casas, e mesmo os corpos dos seus compatriotas. O catálogo do festival, de novo, ofrecía un mapa co que orientarse –na páxina 63, para quen o queira ver– organizado,... Ler máis

ESA SENSACIÓN, de Juan Cavestany, Julián Génisson e Pablo Hernando

Un fillo espía a seu pai mentres este atravesa unha crise de fe, unha muller sinte unha atración incontrolable por obxectos diversos (unha escaleira, un parquímetro…), un virus ataca ás persoas e fai que digan cousas sen pensar. Estas tres frases son a única explicación que se lle pode dar a un filme que non responde a ningunha lóxica ou arco dramático tradicional. Esa Sensación (2015) é unha labazada directa ao espectador e un soplo de aire fresco que entra a... Ler máis

REIVINDICANDO A ANTONIO MAENZA, O CINEASTA, NON O MALDITO

Intentaremos non repetir todo o xa dito sobre Maenza ao longo deste texto, é dicir, intentar fuxir de todos os clixés xa consabidos e preexistentes que existen sobre a figura do cineasta turolense. Aínda que por desgraza descoñecido para a maioría do público, tanto xeralista como máis especializado, sen lugar a dúbidas o adxectivo que acompaña o nome de Antonio Maenza é o de maldito. Ese “malditismo maenziano” é o que, dun modo casi marxista, imos intentar erradicar... Ler máis

CREER Y CREAR, VAN JUNTOS

De poco sirve lamentarse cuando a quienes va dirigido el lamento, no tienen ningún interés en recogerlo. Así las cosas, quizás lo más oportuno es encontrar por qué caminos puede “colarse” la creatividad en un estado de cosas a la que no ha sido llamada. Podrá parecer exagerado, pero tengo suficientes datos como para intuir que la diversidad en diversos campos – y específicamente en el cinematográfico – ha dejado de interesar a los gestores de la cosa pública.... Ler máis